© 2022 MicksArt Collectief. Powered by We’R Media
De expositie loopt van 7 april tot 23 juni 2024.
KONINGSDAG ZIJN WIJ GESLOTEN!
MIJN BOODSCHAP MIJN ‘FEEL GOOD’ ART COLLECTIE.
Welkom in de wereld van geluk. Een wereld van mooi, een wereld van blij en vrolijk. Voel je zorgeloos en positief. Ga voor zacht en liefdevol in een harde samenleving vol frustratie, lust, hebzucht, jaloezie, verleiding en strijd. Hou van zacht, zoals je diep van binnen bent. Welkom in de flower power van de twintiger jaren!
IK, ALEK|SANDER. Mijn roots liggen in de reclame waar ik werkte als conceptmaker. Mijn creatieve werk werd genomineerd en bekroond. Daarna werd ik fotograaf. Ook mijn fotowerk viel frequent in de prijzen en werd in diverse galeries en musea en op fotofestivals in de wereld aan het publiek getoond. Als kunstenaar ben ik – Alek|sander – minstens zo ambitieus. Mijn streven is om wereldwijd een groot publiek te bereiken met een boodschap van geluk. Zoveel mogelijk mensen blij maken met mijn kunst; dat is mijn missie.
THE POWER OF FLOWER. Al mijn hele leven hou ik van bloemen. Daarom legde ik een archief aan dat ik nog dagelijks aanvul met nieuwe bloemen. Met deze beelden creëer ik nu collages die mijn boodschap van liefde en geluk uitdragen. Bloemen zijn in staat om de harde werkelijkheid te verzachten. Om wat kwaadaardig is te ‘verbloemen’. Mijn bloemen laten je het spanningsveld beleven tussen wat je ziet en wat je voelt.
THE FUTURE OF ‘FEEL GOOD ART’. We leven midden in het informatietijdperk. De hele dag worden wij op de hoogte gehouden van de gebeurtenissen in de wereld. Of je nou wilt of niet, je kunt je er niet voor afsluiten. Aanslagen in het midden oosten, dreiging in het westen, natuurrampen in de Oriënt, het leven om ons heen wordt steeds donkerder. Het verlangen groeit om even lekker weg te dromen en je gewoon goed te voelen. En dat wil ik – Alek|sander – met heel mijn feel good (h)art je gunnen.
Theater for a new audience.
Pierre Van Dijk (1950) is een gevestigde hedendaagse Nederlandse schilder, ingeschreven bij het RKD - Nederlands Instituut voor Kunsthistorische Documentatie. Gewoond en gewerkt en tentoongesteld in de Verenigde Staten en Europa, waaronder shows in New York, Los Angeles, Parijs en Monaco. Pierre heeft lesgegeven aan de Lock Haven University en woont en schildert momenteel in zijn woonplaats 's-Hertogenbosch.
De schilderijen in deze tentoonstelling zijn onder meer het resultaat van de samenwerking met de New Yorkse componist Luc Cianfarani. Het onderzoekt de verbinding tussen beeldende kunst en muziek (Synesthesie*). Zowel Luc als Pierre creëren nieuwe werken die elkaar spiegelen - met akkoordprogressies, texturen en frequenties in de muziek van Luc die overeenkomen met de kleuren en vormen in die van Pierre’s schilderijen en andersom.
*Synesthesie is het neurologische verschijnsel waarbij een zintuiglijke waarneming ongewild ook een of meerdere andere zintuiglijke indrukken oproept. Hoewel het niet ongewoon is dat zintuiglijke waarnemingen onderlinge invloed hebben, is dit bij synesthesie dusdanig sterk dat bijvoorbeeld kleuren geproefd worden of geluiden gezien. Synesthesie - poëtisch vertaald als een "verbinden van de zintuigen", is een van de meest artistiek geliefde mentale aandoeningen.
Surrealistische dierenkunst van beeldend kunstenaar Anneke Bloema
Als kind hield ik van tekenen, dieren en buitenspelen. Thuis mocht ik veel huisdieren houden, waaronder een kat, konijnen, cavia’s en kippen. Ik vond het leuk om voor ze te zorgen.
Ik heb een oudere broer en een jongere zus. Qua leeftijd zijn we heel dichtbij. Ik heb goede herinneringen aan onze fantasierijke jeugd samen. We speelden en vochten samen als piraten, als prinsen en prinsessen, en natuurlijk als onszelf.
Toen ik 18 was, nam ik fotografie als hobby, kort nadat ik me had ingeschreven voor een cursus bij ‘De Fotovakschool’. Gaandeweg werd fotografie mijn beroep en in 2001 richtte ik mijn eigen bedrijf The Factory II op.
Ik begon steeds meer grafische ontwerpen te maken, zoals collages. Na verloop van tijd vond ik een manier om de verhalen te vertellen die ik wilde vertellen. Nadat ik een belangrijke prijs had gewonnen voor mijn illustraties, werd ik enorm aangemoedigd om door te gaan. En dat is wat ik deed. Tegenwoordig besteed ik veel tijd aan het maken van deze collages. Omdat ik een heel groot eigen fotoarchief heb, kan ik voornamelijk mijn eigen foto's gebruiken in mijn verhalende dierenkunstwerken.
Kunstenaar Harry Arling ziet schoonheid in elk afvalproduct.
De basis voor een nieuwe Kosmotronik is altijd een plastic item. Een item dat bijvoorbeeld ooit een huishoudelijk apparaat was, zoals een föhn of een mixer. Deze items, eenmaal gebroken, worden door de meeste mensen als afval beschouwd, maar Harry ziet de schoonheid erin. Hij ontwerpt een nieuwe Kosmotronik helemaal vanuit het niets en in plaats van zich beperkt te voelen door met bestaande materialen te werken, recyclet hij het afval tot kunst.
Lange tijd dacht Harry dat deze manier van kunst maken beperkingen had, omdat zijn uitgangspunt altijd een bestaande vorm is. Dit voorkomt dat hij een totaal nieuwe vorm of figuur creëert. Maar nu zijn kunst volwassen is geworden en zijn creaties unieke kunstwerken blijken te zijn, vindt hij deze manier van werken niet langer een beperking. Zijn Kosmotroniks zijn het bewijs dat het werken met bestaande materialen hem niet beperkt, maar zijn kunst juist veel sterker maakt
Elke Kosmotronik ontwikkelt en ontstaat tijdens de bouwfase, Harry gebruikt nooit een tekening noch maakt hij van tevoren een plan, ze evolueren tijdens de bouwfase totdat de Kosmotronik klaar is. Voor Harry is het bouwen van een Kosmotronik een avontuur van begin tot eind. Harry heeft veel oog voor detail, elke Kosmotronik is uniek.
ANNIGJE (1961) tassen is vaste exposant bij Micksart Gallery.
Het is inmiddels meer dan 10 jaar geleden dat de eerste tas gecreëerd werd. Ergens tussen slapen en ontwaken is er een helder beeld ontstaan van de tas die ik ging maken. Inmiddels zijn er vele ANNIGJE’s in gebruik over de hele wereld. De tassen zijn altijd unica’s en kenmerken zich door enthousiast kleur gebruik en eigenwijs design.
Samen met Erik en ons team geven we vorm aan het MI&ANN label: Art Jackets.
Samen zijn we creatief ondernemer en promoten we met veel plezier deelnemende kunstenaars.
Mijn vader heeft na de oorlog de afdeling Edelsmeden Academie Maastricht opgericht. Hij was daar zeer intensief mee bezig, thuis was ook Academie. Vakantie in Frankrijk, dat waren zoektochten naar een klein Etruskisch beeldje of een Luristan bronsje, het ging over de Eufraat en de Tigris, Mesopotamia en waar is voor de eerste keer brons gegoten en veel meer.
Vaak ging ik mee naar de Academie, het rook daar lekker naar vuur en andere spannende zaken, pek bijvoorbeeld. Maar ik wou geen kunstenaar worden, ik wilde iets normaals doen. Het liep anders, mijn moeder, de stabiele factor, werd ziek en stierf veel te jong. Ik ging vanaf toen mee naar de Academie, het was te moeilijk niet het edelsmeden, maar de mensen.
Na de Academie heb ik heel lang niet gewerkt, ik kreeg kinderen (eindelijk iets normaals). Toen de kinderen de deur uit waren ben ik gaan werken in de Bronsgieterij Sijen (een leerling van mijn vader). Na jaren werken voor andere beeldhouwers kreeg ik steeds meer de behoefte om weer voor mezelf iets te maken. En nu ben ik steeds verbaasd dat ik maak wat ik maak. Er is toch iets ingestopt wat er nu alsmaar uitkomt. Ik heb veel gekeken en gezien.
Opleiding: Academie Beeldende Kunsten Maastricht afd. Edelsmeden 1963-1968
De definitie van kunstenaarschap is voortdurend aan verandering onderhevig.
Als de makers van de piramides in het oude Egypte naamloze dienaren waren van hun goddelijke farao, dan waren Rubens en Rembrandt, ondanks hun bekendheid, in wezen niet meer dan dienaren van hun verschillende opdrachtgevers, die voor opdrachten volledig van hen afhankelijk waren. In de Romantiek zien we echter hoe de kunsten zichzelf emanciperen en door het aanbod in plaats van de vraag worden geleid. De kunstenaar is dominant en bepaalt de agenda, zijn klanten zijn vermogende burgers die zich willen voeden met zijn genialiteit en kunst wordt autonoom.
De variaties tussen de twee hier geschetste polen zijn eindeloos en de studie van de kunstenaar en zijn rol in de wereld zijn bronnen van permanente fascinatie.
Beeldend kunstenaar Christian van Hedel (1974) schildert voornamelijk non-figuratieve abstracte kunst. Hij is al ruim 20 jaar actief als beeldend kunstenaar. Christian begon als autodidact kunstenaar, maar na het volgen van diverse workshops raakte hij er steeds meer in geïnteresseerd, zo volgde hij de beeldende kunstopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU). Zijn werk is regelmatig te vinden op diverse kunstbeurzen en tentoonstellingen in Nederland, België, Duitsland, Spanje, Denemarken, Frankrijk, Italië, China, New York en alles daartussenin.
Christian heeft voor zijn kunstwerken al verschillende internationale publieksprijzen gewonnen. Zijn werken worden wereldwijd verkocht. In een museum in China maakt zijn werk deel uit van de vaste collectie van het museum.
Begin 2017 startte Christian een gloednieuw project dat hij “Fiction Elements” noemde. Deze nieuwe serie bestaat uit kleurrijke muurvullende schilderijen. De werken zijn geïnspireerd door de natuurlijke en essentiële spirituele energieën van het dagelijks leven. Bewust van het onbewuste worden zowel ondoorzichtige als transparante vlekken, lijnen, vormen en lijnen geschilderd op canvas of op houten panelen. De contrasten tussen donker en licht, kleuren en zwart en wit voeren altijd de boventoon. De vormen zijn heel precies gedefinieerd, precies opgeroepen door de verfmaterie of ontstaan door het eigenzinnige gebruik van penselen of paletmessen. Door de zwarte lijnen die Christian in zijn werk gebruikt, wordt het een abstracte komische weergave die het geheel in evenwicht brengt. Zijn werk neigt naar street art of urban art. De kunstwerken zijn visuele concentraties van ervaringen, dromen en reflecties. Autobiografische beelden, waarin Christian het waarnemingsveld voorbij het puur visuele probeert te verbreden. Er is meer aan de hand dan je ziet; kunst als voedsel voor het oog en de geest.
Edith Snoek, 1958, is opgeleid aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Zij werkt aan verschillende series. Vooral bekend zijn haar meisjes en jonge vrouwen. Kwetsbaarheid, schoonheid en vervreemding zijn haar uitgangspunt. Vaak bereikt ze dit door meerdere vrijwel identieke ‘portretten’ naast elkaar te schilderen. De modellen zijn geen echte personen, ze zijn abstract en universeel. Ze staan op zichzelf, onderkoeld, in gedachten, dromerig.
De meisjes werden jonge vrouwen. Dat is te zien in de grote portretten die zij hier laat zien. Nieuw in deze portretten is het materiaal gebruik, waarin structuur en textuur een belangrijke rol spelen.
De tweede serie noemt ze “landschappelijk”. Het landschap met al haar kleuren, structuren en texturen inspireren haar tot deze, soms abstracte, serie. Ook in deze serie is verstilling, leegte en kwetsbaarheid het uitgangspunt.
Soms komen de twee series samen op één doek.
Edith schuwt het experimenteren niet. Verf wordt pasteus maar ook in vele geglaceerde lagen aangebracht. Opbouwen, schuren, schrapen en kapot maken horen bij het proces. Haar kleurenpalet is vrijwel altijd “ton sur ton”.
In 2012 deed Edith Snoek mee aan “Sterren op het doek” waar zij Carolien Tensen schilderde. Carolien nam haar portret mee naar huis.
Ik ben een mixed media kunstenaar geboren in Eindhoven. Mijn werk staat bekend om zijn unieke mix van traditionele en moderne technieken, waarbij elementen van collage, schilderen en tekenen zijn verwerkt in gelaagde werken met een uitgesproken vintage-esthetiek.
De mixed media kunstwerken hebben vaak een tactiele kwaliteit, met zichtbare texturen en lagen die de kijker uitnodigen om de details van elk werk te verkennen. Ik gebruik een scala aan materialen, waaronder acrylverf, collage, aquarel, pastelkrijt en inkt, om de verschillende elementen van mijn werken te creëren, waarbij ik vaak experimenteer met nieuwe technieken om het gewenste effect te bereiken.
Een van de bepalende kenmerken van mijn werk is het kleurgebruik. Ik gebruik vaak een gedempt palet van aardetinten en vervaagde pastelkleuren, wat bijdraagt aan het vintage gevoel van mijn schilderijen. Ik gebruik echter ook felle kleuren om contrast te creëren en de aandacht te vestigen op specifieke elementen van mijn composities.
Mijn kunstwerken zijn een bewijs van de kracht van het experimenteren en de eindeloze mogelijkheden van mixed mediakunst.
Sinds het begin van haar carrière wilde Jenny Boot haar gevoelens via kunst overbrengen en om deze reden begon ze te schilderen, maar ontdekte al snel dat ze met fotografie haar visie nog meer kon beheersen.
Licht is een belangrijk aspect in Jenny’s werk. Volgens de kunstenaar is licht wat een foto maakt of breekt, ook al kan een foto, een idee of een model mooi zijn. Door het gebruik van licht kan ze haar modellen in schilderkunstige beelden vastleggen.
Jenny studeerde af in modefotografie aan de Fotoacademie in Amsterdam, werkte voor veel tijdschriften en ontving talloze prijzen en onderscheidingen, waaronder een nominatie bij de Cannes Lion Awards en een eervolle vermelding bij de prestigieuze Moskou International Foto Awards.
Haar kunstwerken zijn gepresenteerd op de meest prestigieuze internationale kunstbeurzen. Ze maken ook deel uit van de collectie van het Palms Hotel in Las Vegas, naast artiesten als Damien Hirst, Jean-Michel Basquiat, Andy Warhol, Takashi Murakami, KAWS en Dustin Yellin.
Eén van de werken, ‘Black Girl with Pearl’, is in 2020 toegevoegd aan de collectie van het Stedelijk Museum Schiedam.
Het werk van Dijkslag kenmerkt zich door zijn grafische werkwijze.
Met kenmerkende strakke lijnen worden bekende en minder bekende landschappen en industriële bouwwerken tot bijzondere sferische composities verheven.
Charlotte Burgmans (NL) volgde kunstlessen voordat ze überhaupt kon schrijven. Sindsdien maakt kunst deel uit van haar leven. Ze is een multidisciplinaire kunstenaar en maakt kunstwerken met verschillende materialen en technieken.
Charlotte heeft in verschillende landen gewoond, maar haar verhuizing naar de Verenigde Staten in 2003 heeft haar kunstcarrière een flinke impuls gegeven. Ze volgde masterclasses in schilderkunst, keramiek en grafiek aan het Saddleback College (Mission Viejo, CA) en nam met succes deel aan zogenaamde juryshows in Californië, Texas, NY, enz. Haar eerste solotentoonstelling met abstracte schilderijen vond plaats in Oktober 2004 in San Clemente CA, en haar schilderijen waren ook te zien in films en tv-series zoals 'The real housewives of Orange County'.
Charlotte's kunststijl is geëvolueerd, wat uiteindelijk heeft geleid tot de muurreliëfs gebaseerd op geometrische patronen en elementen van vliegtuigmultiplex, klei en papier. Haar eerste muurreliëf werd bekroond met de 3e prijs in de Juried Exhibition 2018 van Laguna Beach (CA).
Charlotte heeft een groot deel van haar carrière in Californië doorgebracht. Momenteel werkt zij vanuit haar atelier in Hilversum. Haar werk wordt internationaal tentoongesteld en verzameld in bedrijfs- en privécollecties.
De heer De Fluiter is begin dit jaar op 83-jarige leeftijd overleden. Uit zijn nalatenschap is door een team van experts een bijzondere selectie gemaakt van beelden, schilderijen, sculpturen en tekeningen.
Zijn internationale impact op de kunstwereld en de samenleving is onmiskenbaar. Zijn nalatenschap zal voortleven in de prachtige kunstwerken die hij heeft geschapen en die vele harten hebben geraakt.
Altijd lastig om iets over jezelf te vertellen, maar …. ik ontwerp en produceer al ruim 25 jaar diverse woonaccessoires, zoals klokken en sfeerlampen in mijn atelier in Dronten. Naast het gebruik van verschillende productietechnieken zoals flatbed printing, frezen, laseren, warm buigen, zagen en 3D-printen ben ik in 2003 ook gestart met een lang gekoesterde wens om ook te gaan schilderen. Ik gebruik acrylverf op hoogwaardig kunststof.
Mijn drive als autodidact kunstenaar is dat ik aan dagelijkse gebruiksvoorwerpen een extra dimensie toevoeg. Bijvoorbeeld een sfeerlamp is overdag al een mooi kunstobject, maar ’s avonds heeft het een totaal andere uitstraling.
Kortom: functionele kunst made in Holland met als extra dat ieder object UNIEK is!
Heeft u specifieke wensen laat mij dit dan weten.
Natuurlijk kunt u (op afspraak) ook mijn atelier bezoeken.
Dus laat u verrassen!
Wikje Schoon Berentschot - 1963
Studied autonomous painting at the CABK art academy in Kampen from 1980 to 1984, where she mainly focused on composition, material research, handwriting and collage techniques. But something was still missing. After years of struggling and searching, she noticed De Gericault's Mad portraits in old textbooks. Thus began a new search. The real turning point came when she accidentally discovered stone sculpting. Contrary to the usual practice of working directly in stone (en taille direct or direct carving) no abstract or abstracted work. But she started to work figuratively, almost realistic. This started the shaping of silent witnesses to injustice, vulnerability and fears.
In recent years, in addition to working in stone, she has also devoted herself to other materials such as wax and clay. This results in bronze, acrylic or aluminum sculptures. This opens up completely different possibilities in design.
In 2023 start beeldend kunstenaar Marcel Goossen een serie olieverfschilderijen van het fietstunneltje dat hij dagelijks passeert op weg naar zijn atelier. Hij besluit de mistroostige en mensvijandige omgeving van het fietstunneltje met schilderkunstige middelen esthetisch te transformeren. Hij beschouwt de zo ontstane schilderijen als stedenbouwkundige ontwerpen voor een mensvriendelijker en mooiere omgeving en treed daarmee in het voetspoor van de schilder Piet Mondriaan. Deze stelde zich ten doel de wereld zo vorm te geven dat de mens zich daarin gelukkig voelt.
Marcel Goossen is een beeldend kunstenaar uit Zwolle. Hij maakt schilderijen, collages en sculpturen. Hij initieerde verschillende Zwolse kunstenaarsinitiatieven waaronder CW12 en Kunstbahn. Ook geeft hij les aan verschillende kunstonderwijsinstellingen in het midden en noorden van het land.
Climate Birds, een kleurrijke vrolijke maar serieuze boodschap.
Eline achterhuis (1962) is na omzwervingen neergestreken in Zwolle waar zij een atelier heeft in de oude ambachtsschool DOAS. Geboren in Enschede, is zij op de middelbare school aangemoedigd om als een van de eerste, in een nieuw examenvak, examen af te leggen. Namelijk, tekenen. Dit heeft er mede voor gezorgd dat ze na haar opleiding HBOJ in Groningen haar passie achterna is gegaan en ook de kunstacademie Minerva is gaan doen. Van af dat moment is zij nooit meer van dit pad afgeweken.
De schilderijen die hier te zien zijn, de Climate Birds, zijn een deel van een serie die is ontstaan tijdens Corona. Ze kon nergens heen en zo was er eindelijk genoeg tijd om de ideeën vorm te geven. Het was een hele klus maar het is haar gelukt.
'Het klimaat, de veranderingen, er is niet aan te ontkomen, en zo ik ook niet' zegt Eline. Duurzaamheid is belangrijk voor haar. Ze heeft bestaande materialen verzameld, uit Friesland, 100 jaar oud linnen uit Twente en met oude olieverf bracht ze de Climate Birds tot leven.
De vogels, bijzonder karaktervol, in prachtige natuur weer gegeven, waar je jezelf kunt afvragen; is deze vogel nu heel klein of heel groot? De kleuren en vormen roepen emoties op die je juist wel of toch niet had kunnen verwachten.
Interessant genoeg, ondanks dat je hier naar vogels kijkt, zijn mensen haar inspiratie geweest! Ze staan als een kleurrijke metafoor op het doek.
Hoi allemaal! Ik ben Kyma Ligtelijn, afgestudeerd als audiovisuele vormgever en animator aan het Sint-Lucas in Eindhoven.
Als jong meisje was ik altijd in de weer met mijn camera, geïnspireerd door het bedenken van verhalen. Het werd al snel duidelijk voor me: videografie is mijn passie. Na mijn studie ben ik mijn onderneming 'KymaWorks' begonnen.
Bij KymaWorks heb ik al verschillende prachtige projecten mogen realiseren. Het is mijn doel om kijkers te raken en de juiste emotie over te brengen.
www.kymaworks.com
Leon Strous kan zichzelf vanaf zijn jeugd niet anders herinneren dan dat hij bezig was met tekenen. Geleidelijk ontwikkelde hij zich daarna verder en kreeg opdrachten. Het illustreren van tijdschriften en enkele boeken, het ontwerpen van logo's en het samenstellen van collages vormden lange tijd een belangrijk stuk werk dat hem veel plezier bezorgde. Later ging hij ook schilderen met olieverf op doek. Zijn schilderijen werden meermalen op exposities getoond.
Ongeveer 25 jaar geleden voelde hij de drang om driedimensionaal te gaan werken. Hij volgde een keramiekopleiding in Amsterdam en sindsdien heeft het werken met klei hem niet meer losgelaten. Leon werkt het liefst met fijne chamotte klei om daarmee zijn werken zo gedetailleerd mogelijk vorm te kunnen geven. Voor het totaalbeeld raadpleegt hij regelmatig zijn vooraf uitgewerkte schetsen.
Zijn werken stralen emotie en balanceren tussen realiteit en abstractie met vooral veel humor en dramatiek. Leon exposeert in binnen- en buitenland. Zijn keramische sculpturen vinden hun weg over de hele wereld. Sinds 2013 is hij lid van de commissie voor keramische kunst van de World Art Games, gezeteld in Kroatië. In 2018 nam hij deel aan het Internationaal Cucuteni Art Camp in Moldavië. In datzelfde jaar werd hij uitgenodigd door Ting Ju Shao (Taiwan) om te participeren in het boek met de titel: 'Molding the World, Ceramic Figures of International Ceramists'.
Haar keramische wandsculpturen zijn geïnspireerd op waterspuwers aan Gotische kathedralen. Deze beelden heten ook wel ‘gargouilles’. Veel mensen herkennen ze bijvoorbeeld van de Notre Dame in Parijs. Over de achtergrond van deze beelden doe verschillenden verhalen de ronde, maar kort gezegd komt het erop neer dat ze een beschermende functie hebben. Ze houden ‘kwade duivelse’ krachten buiten de kerk.
Linaaa vindt het boeiend dat over de hele wereld, in de diverse soorten culturen door alle eeuwen heen, mensen steeds behoefte hebben aan beschermende symbolen, tekens, rituelen en elementen. Het gaat haar dan ook niet om de kerkelijke strijd tussen de duivel en het goddelijke, maar om het beschermen van positieve energie.
Het zijn wandsculpturen, die meekijken over je schouders en over je waken, je soms wakker schudden en je eraan herinneren dat je niet alleen staat.
Jan Verschueren (België 1962) is autodidact. Hij is schilder en beeldhouwer en heeft vele Europese solotentoonstellingen op zijn naam staan. Maar hij is ook filosoof lijkt het wel, want lees zijn teksten en weet waarom.
Jan verklaart zijn schrootbeelden als volgt:
“Hoe roest mooi kan zijn. Hoe schoonheid kan roesten. Hoe constructie destructie is. Hoe chaotisch structuren zijn. Hoe structureel chaos is. Hoe men observeert en geobserveerd wordt. Hoe dicht grote idealen bij kleine kantjes liggen. Hoe anekdoten vereeuwigd lijken. Hoe eeuwigheden veranekdotiseren. Hoe humor is. Hoe dicht zwart bij wit ligt. Hoe dicht de beeldhouwer bij zijn lief ligt. Hoe dicht de beeldhouwer bij zijn werk staat.”
Ton Voortman (1948) is geboren in Rotterdam waar hij de opleiding beeldhouwen volgt aan de Academie voor Beeldende Kunsten.
Na een loopbaan als zelfstandig art-director en illustrator richtte hij zich in 2005 weer volledig op het beeldhouwen. Hij werkt afwisselend in zijn ateliers in Nederland en Frankrijk.
Ton: "In mijn eerdere werk speelden de vrouw, haar kleding en de symbiose daartussen een cruciale rol.
In 2019 werd ik tijdens een tentoonstelling op Guernsey geïnspireerd door de enorme stenen op het vlakke strand. De stenen zijn geheel of gedeeltelijk omsloten door zand en water. Ze vormen als het ware een nieuwe vertaling van de symbiose die ik tot dan toe probeerde te vertegenwoordigen. Daarna keek ik nog eens naar oud werk en schetsen uit mijn periode op de academie. Dit leidde tot tal van experimenten met alles wat ik maar kon vinden. Met als gevolg een heel andere manier van werken, veel democratischer. Waar ik vroeger klei, gips en ijzer in het gareel dwong dat ik van tevoren had bedacht, had nu alles invloed op het uiteindelijke resultaat, zelfs het toeval speelde een rol.
Tijdens de lockdown van 2020 zat ik maanden vast in mijn Franse atelier, ver weg van alles wat mij bekend was en afhankelijk van de materialen die daar voorhanden waren. Het resultaat is een reeks werken die totaal Antoniem* zijn aan mijn figuratieve werk.
In mijn nieuwe werk bevallen de verrassende contrasten me heel goed. Ik voel me hierdoor sterk geïnspireerd tot nieuwe en onbevangen symbiosen. De vormen zijn eenvoudiger, de tegenstellingen tussen de verschillende elementen groter en er is meer samenhang. Het zijn eigentijdse momenten, weergegeven door een kubus en een amoebe."
“Elk stuk textiel is ontworpen, geproduceerd en op een andere manier gedragen of gebruikt. Daarom heeft elk stuk textiel een verhaal, een bijzondere sfeer en schoonheid. Elk stukje textiel dat ik gebruik is door de maatschappij opgegeten, verteerd en weggegooid.”
Na jarenlang in de mode- en interieurwereld te hebben gewerkt als ontwerper en trendsetter, besloot Femke van Gemert textiel anders te gaan gebruiken. Sindsdien heeft haar praktijk blijk gegeven van een sterke focus op de herwaardering, tactiliteit en schoonheid van gebruikt en weggegooid textiel. Imperfectie en degradatie door de tijd heen zijn, naast hergebruik, terugkerende thema’s in haar werk. In haar wandkleden, wandtapijten, wandbekleding en installaties is een zoektocht naar de organische lijnen en schoonheid zoals die in de natuur te vinden is, altijd zichtbaar in haar handgemaakte werken.
Bij werken in opdracht kan kleding/textiel van de klant geïntegreerd worden in een stuk, denk aan kleding van dierbaren, of van een hele gemeenschap. Femke vergroot het bewustzijn over de effecten van textielafval op mens en planeet door middel van lezingen en voorlichting. Ze demonstreert manieren om textiel te hergebruiken en te recyclen in educatieve workshops en speciale maatwerkprojecten.
Geboren in 1958 te Amsterdam.
Marten woont in Winschoten tussen de polders van het Noorderland.
Na enkele jaren bezig geweest te zijn met muziek en conceptuele projecten begon Marten met schilderen. Zijn inspiratie is de enorme weidsheid van het noorden en de wadden. Zijn werk laat de stilte zien die je kunt ervaren als je “in the middle of nowhere” staat.
Als je in het “niets” staat, met de horizon aan alle kanten, dan voel je jezelf pas verbonden met de natuur, met de plaats waar je bent.
De stilte blijft dan niet beperkt tot je oren.
Marten is naast het schilderen een filmmaker van documentaire- en speelfilms. Ook in zijn films laat hij de rust zien die je kunt ervaren als alles wat langzamer gaat, wat stiller is.
Na de Grafische School en 1 jaar Rietveld Academie ben ik gaan schilderen met olieverf en heb een meerdere cursussen lithografie (steendruk ) gevolgd. Ik ben overgestapt op tekenen en mono prints omdat ik beter overweg kan met dit materiaal. Sinds 2005 maak ik ook droge naald etsen.
Mijn werk is illustratief en dieren (met menselijke trekjes ) spelen daarin een belangrijke rol.
Fantasie en humor zijn voor mij belangrijk en bij ieder werk geef ik de toeschouwer de kans om zijn eigen verhaal erbij te bedenken.
Na de Grafische School en 1 jaar Rietveld Academie ben ik gaan schilderen met olieverf en heb een meerdere cursussen lithografie (steendruk) gevolgd. Ik ben overgestapt op tekenen en mono prints omdat ik beter overweg kan met dit materiaal. Sinds 2005 maak ik ook droge naald etsen.
Mijn werk is illustratief en dieren (met menselijke trekjes) spelen daarin een belangrijke rol.
Fantasie en humor zijn voor mij belangrijk en bij ieder werk geef ik de toeschouwer de kans om zijn eigen verhaal erbij te bedenken.
Mots Kocic, geboren en getogen in Joegoslavië, nu Kroatië….Met veel passie werkzaam geweest als meubelmaker, zoals de meeste meubelmakers dat zijn… Inmiddels vrij om zijn vrije tijd te besteden aan wat hij echt mooi vindt: het creëren van gebruiksvoorwerpen van hout met een bijzonder design… Zijn werken worden gekenmerkt door de gedachte dat zoiets nog niet eerder is gemaakt of gezien…
Hij heeft geëxposeerd tijdens diverse tentoonstellingen in Steenwijkerland (“Als je van hout houdt”, “Zevensprong”, enz). Een van zijn kleurrijke ladekasten is gedoneerd aan het ziekenhuis Isala, kinderafdeling…..
In 2019 heeft hij meegedaan met de “Zomerexpo 2019”…..Dit is de lands grootste kunstverkooptentoonstelling…. De tentoonstelling trok 78.000 bezoekers, er kwamen veel enthousiaste reacties en een kwart van de werken werd verkocht. Mots zijn ladekast heeft 3 maanden bij de Fundatie Zwolle gestaan…en veel lovende reacties ontvangen….
Doorgaan zolang het kan om mooie dingen te kunnen maken, in alle vrijheid, is zijn motto!
Na mijn studie Kunst & Vormgeving ontwikkelde ik mijn eigen kunstvorm, het in elkaar zetten van keramische sculpturen. Ik ben gefascineerd door de driedimensionale mogelijkheden die deze kunstvorm biedt. Mijn reizen naar Afrika hebben daar in grote mate aan bijgedragen. Ik hou van dit continent vanwege zijn diversiteit en tegenstellingen. Uit mijn werk spreekt bewondering voor de wilskrachtige Afrikaanse vrouw, die zich niet aan de kant laat schuiven, maar trots en zelfverzekerd haar vrouwelijkheid uitdrukt.
Ik overweeg:
Alle mensen zijn mooi, elk gezicht is uniek. Als iemand liefde kan geven, zal je hele persoon het uitstralen. In mijn kunst komt dit duidelijk tot uiting. Ik probeer eigenlijk de essentie te vatten.
Mensen fascineren mij. Vooral de Afrikaanse vrouwen en hun cultuur zijn mijn inspiratiebron. Maar ook het boeddhisme intrigeert enorm.
Het Afrikaanse continent is een lust voor het oog. Triest genoeg verscheurd door de strijd om het leven, maar de andere kant is: hoop en liefde. Het komt allemaal terug in de bewoners zelf. Om Afrika te begrijpen moet je met nieuwe oren horen en met nieuwe ogen zien.
Mijn grote uitdaging is om dit allemaal tot uitdrukking te brengen in mijn sculpturen. Hun statige houding, vastberadenheid, ondanks de vele ontberingen die ze moeten doorstaan. Het vormgeven van deze figuren betekent voor mij ook een vorm van meditatie en geeft in combinatie met mijn gevoelens mijn kunst een krachtige uitstraling.
Elk beeld is uniek. Mijn sculpturen stralen warmte en intimiteit uit. Dit zijn beelden met een ziel.
Mijn huizen, gebouwen en objecten maak ik meestal met een knipoog naar de werkelijkheid.
Hierbij zijn vlakken en vlakverdeling en ritme en herhaling van ritme van groot belang.
Naast de strakke vormgeving streef ik door het glazuren een gelaagdheid na en probeer een verweerd uiterlijk te creëren.
Ik bouw alles op uit platen klei. Daarna snijd ik alles uit en monteer het later weer aan elkaar. Meestal maak ik kleine openingen in mijn werk. Hierdoor gaat het licht een rol spelen.
Bij mijn ”ruïnegebouwen” wordt het uiterlijk bepaald door de invloed van het licht.
Bij het maken van mijn huizen en gebouwen is de moderne architectuur veelal een inspiratiebron.
Mijn kunst maken is een speels proces.
Een spel met de natuur. Met vormen, kleuren en materialen.
De eindeloze herhaling en ordening.
Tot er een organische structuur ontstaat, alsof deze tot leven komt.
In 2003 studeerde ik af als bachelor Beeldende Kunst aan de CABK-academie in Kampen (nu ArtEZ). Sindsdien werk ik als zelfstandig beeldend kunstenaar.
Ik hou van kleuren en sterke contrasten.
De natuur is mijn grootste inspiratiebron.
Mensen omschrijven mijn werk vaak als abstract, kleurrijk en primordiaal.
Ortaire werd geboren in Normandië, Frankrijk. Na zijn studie Beeldende Kunst in Cherbourg vestigde hij zich in de regio Bretagne, waar hij met zijn gezin aan zee woont.
Ortaire werkt met verschillende materialen en pigmenten om zijn unieke geschilderde vissen te creëren, waarna hij ze in paraffinewas ophangt en ze bedekt met transparante hars. Echte sardientjesblikken (vervaardigd in zijn omgeving) worden waar mogelijk gebruikt om een interessante dynamiek te creëren tussen een industrieel, in massa geproduceerd alledaags voorwerp en kunst.
Met zijn ongebruikelijke materiaalmix wil Ortaire ons amuseren en verrassen met dit onverwachte huwelijk tussen het commerciële en de ambachtsman. Ortaire heeft werk tentoongesteld in de Koninklijke Academie en in heel Frankrijk, Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Zwitserland.
Al jaren word ik geïnspireerd door het landschap. En dan bedoel ik vooral in cultuur gebracht landschap.
Met wild en ruig, hoe mooi dat ook kan zijn, kan ik in mijn werk niet zo veel.
Patronen, lijnen, ritme, vlakken, maar ook braak, groen, rijp, gemaaide velden, een bomenrij langs de weg of een eenzame boom op een akker; het cultuur landschap is mijn grootste inspiratie bron.
En natuurlijk de horizon en het schouwspel daarboven, wat de ruimte en de sfeer in belangrijke mate bepaalt.
Op de rand van wankel evenwicht volg ik zonder rede de stem van mijn gemoed, zoekend naar ongeremd verbeelden. Mijn beeldtaal is die van gelaagdheid, de voelbaarheid van materie, soms een aai maar ook bruut en weerbarstig. De intentie waarmee ik in verdikte verflagen vol kleur kras en teken, laat een verhalende verbeelding ‘tevoorschijn’ groeien.
Opleiding: ABK Minerva Groningen.
Kunstenaar, Schilderen, Tekenen
Jannes Koetsier, Groningen (1979)
Academie Minerva, Groningen (ABK 2003, Kunst en Educatie 2006)
De schilderkunst die mij interesseert gaat over de zichtbare werkelijkheid. Hij laat ons met frisse blik kijken naar de natuur, de mens, de cultuur, kortom de wereld om ons heen. Op die manier zien we de werkelijkheid door de ogen van de kunstenaar. Vanuit een nieuw perspectief. Zo wordt onze waarneming gevormd en geslepen. Voorstelling, techniek en materiaal vormen in een goed schilderij een kloppend geheel. Ik combineer humor, vervreemding en schoonheid met de eigenschappen van de verf. Olieverf combineer ik soms met potlood en alkydlak, miniaturen schilder ik vaak op koper. Altijd om een zo levendig mogelijke verfhuid te creëren. Een schilderij hangt meestal langere tijd bij iemand aan de muur, door de verfhuid interessant te maken blijft het schilderij lang fascinerend om naar te kijken.
Geboren: Breda, 1959
Woonplaats: Leidschendam
Opleiding: Academie St. Joost, Breda: Schilderen
Voor mij gaat schilderen niet over het maken van beelden, figuratief of abstract, of het visualiseren van denkbeelden. De opmerking dat deze schilderkunst "dood" zou zijn, lijkt me zeer gerechtvaardigd. Ik ben van mening dat ik een manier heb gevonden om de schilderkunst opnieuw uit te vinden, door te vertrekken vanuit het materiaal, de verf, zelf. Daarin doemen, als men goed kijkt, vanzelf figuren en afbeeldingen op. Ik laat ze staan of veeg ze weg. De verbeelding en concentratie doet de rest. Het interesseert me niet in welke stijl mijn werk valt te plaatsen. Ik vraag slechts om een aandachtig oog.
Exposities: Exposities in binnen- en buitenland
Website: www.advanriel.nl
Instagram: ad.vanriel
"Slechts één enkel onderwerp: de mens."
Lebuïn communiceert via zijn werk met het publiek, dat op die manier inzicht krijgt in zijn denkwereld. Want kunstenaarschap is voor hem niet vrijblijvend
Als je de historie van de mens bekijkt, dan zie je dat kunst altijd een sterk maatschappelijke functie heeft gehad. In traditionele gemeenschappen heeft dat een religieuze of geestelijke invulling, dus een maatschappelijke functie. Het is iets heel ander dan iets moois kopen voor boven de bank.
Licht ironisch kijkt Lebuïn D’Haese naar 'la comédie humaine', bewogen kijkt hij naar 'de mensheid en haar weedom'. Wàt hij ziet en hoé hij dat ziet komt tot leven in zijn beelden. [LUC CLERINX]
Hij blijft beeldend denken, beeldend handelen. Een sobere vormgeving, het weglaten van overtollige accidentalia, het strakke betomen van eigen gevoelsopwellingen zorgen ervoor dat de dramatische bewogenheid in die beelden nooit uit zijn bedding stroomt. [LUC CLERINX]
Opvallend zijn De reikende armen van Lebuïn D’Haese die terugkomen in veel van zijn figuren; verlangende armen die als ankers worden geworpen naar de weidse buitenwacht. [FRANK DE VOS]
Rode draad in mijn werk is het gebruik van mijn eigen lichaam. Vaak begin ik met een nieuw beeld door een mal te maken van (een deel van) mijn eigen lichaam. Denk daarbij aan handen, vingers, voeten, gezicht, oren, neus, benen of ook rug. Met deze mal maak ik dan meerdere afgietsels in diverse materialen. Al spelend met deze afgietsels begin ik te ontdekken over welk verhaal of gevoel het gaat. En stap voor stap ontstaat er dan een beeld of een installatie.
Ook experimenteer ik graag met nieuwe materialen. En het liefst zo dat ik erachter kom hoe ik het kan gebruiken op een manier waar het eigenlijk niet voor bedoeld is. Dat levert namelijk de mooiste verrassingen op. Voor mij zijn die het interessantst. Ik vind het fijn om in het atelier niet alles in de hand te hebben, maar al spelend dingen te ontdekken, werk te zien ontstaan en zelf geraakt te worden door de betekenis van de beelden.
Terugkerende thema’s zijn: ruimte en beperking, vrijheid en onvrijheid. Ik denk hier veel over na en lees er ook graag over. Hoeveel ruimte heb je nodig om jezelf te zijn? Kun je dat zelf creëren of heb je daar anderen voor nodig? Wat als je weinig ruimte voelt? Wat is je eigen rol hierin? Stel je je afhankelijk op of neem je zelf de regie?
Cees Vegh vertelt schilderend een verhaal van rust en ruimte. Een verhaal dat hij via het landschap vertelt, omdat hij zich er onlosmakelijk mee verbonden voelt. En vooral omdat de ruimtelijkheid ervan hem raakt.
De figuratieve schilderijen zijn vaak ingetogen en verfijnd. De eigenzinnige abstracte doeken nodigen uit om op een geheel nieuwe manier het landschap te ervaren.
Hey daar, kunstliefhebbers!
Ik ben Anja Gielen, een creatieve ziel met een voorliefde voor het onconventionele.
Laat me je meenemen doorheen mijn wereld van mode en schilderkunst.
Een Puzzel van Expressie
Mijn avontuur begon in de fascinerende wereld van mode en schonenkunsten, waar stof en vorm samenkomen. Daar ontdekte ik de kracht van texturen en hoe ze verhalen kunnen vertellen zonder woorden.
Van de mode stapte ik naar de schilderkunst. Mijn penseel werd mijn geleide en ik liet mijn emoties de vrije loop op het canvas.
En dan was er die verdieping in kunst en godsdienstwetenschappen, daardoor ontdekte ik de diepere lagen van de betekenis in kunst.
In mijn schilderijen vind je geen regels, alleen de vrijheid van creativiteit.
Hierdoor wordt elke werk een reis doorheen gedachten en gevoelens die verder gaan dan het zichtbare.
Voor mij is kunst een universele taal, het doorbreekt de grenzen van disciplines en brengt mensen samen.
En nu? Ik ben nog steeds bezig met het verkennen en het vermengen van mode en schilderkunst in mijn nieuwe creaties. Dit alles geïnspireerd door de voortdurende dans van het leven.
Met mijn kunst hoop ik ook jouw ziel te kunnen raken…
VAN WORDING TOT VANITAS
In de filosofie van Wiegen den Uyl speelt het wordingsproces en de voortgaande beweging een belangrijke rol. Aan de hand van stollingsprocessen en met gebruikmaking van figuratieve vormelementen, gaat hij al schilderend en tekenend op zoek naar het fenomeen “wording” en de “Essentie” daarvan. Je kunt zijn schilderijen zien als een soort scan opname. Ze vormen dwarsdoorsneden of momentopnamen van het proces dat hem bezighoudt. Met zijn figuratie wil hij niet te dwingend zijn. De vormen kunnen gezien worden als levende wezens, maar of deze dierlijk of menselijk zijn, laat hij in het midden.
Wiegen den Uyl bouwt zijn schilderijen op in lagen en waar nodig of mogelijk reageert hij op de onderlagen. Zijn werken op papier zijn directer en minder gelaagd.
Met andere woorden: Schilderen vanuit een ander gezichtspunt, namelijk daar waar toeval en wetmatigheid samengaan.
Of wel: Het ongrijpbare vastpakken.
En niet onbelangrijk; alle werken zijn uniek.
Antwan Hoedemakers is een veelzijdige kunstenaar die creëert in verschillende disciplines, waaronder schilder-, upcycle en digitale kunst. Noem hem multidisciplinair of transcreatief, het maakt hem niet uit. Deze expositie toont een selectie van zijn schilderijen.
Abstract
Voortgekomen uit een verlangen om de verborgen lagen van zijn brein te verkennen, gebruikt Hoedemakers zijn kunst als medium om deze innerlijke wereld tot leven te brengen. Zijn schilderijen, met levendige kleuren en gelaagde composities, vangen de dynamiek van zijn nooit stilstaand brein. Het vastleggen van intuïtieve, abstracte concepten, naar het canvas geeft zijn hersenspinsels een tastbare uitdrukking. Met de ontstane composities daagt hij de kijker uit om te ontdekken, te relateren en hierdoor hun eigen verbeeldingskracht te stimuleren.
Abstract-figuratief
Hoedemakers ziet zijn kunst niet alleen als een persoonlijke expressie, maar ook als een krachtig instrument voor sociale verandering. Zijn abstract-figuratieve werken dragen vaak een diepere boodschap. Hij streeft ernaar het bewustzijn van de toeschouwer te vergroten over kwesties als identiteit, milieu, politiek of sociale rechtvaardigheid.
Zijn levensmotto: "Ik ben ook hypocriet maar probeer het te minderen. Niet wegdommelend in de onverschilligheid van de wereld om me heen, maar alert zijn op wat zich daar afspeelt. Het beschouwen en reflecteren op ons menselijk gedrag. Ieders mening en handelen zijn vaak gebaseerd op een eigen interpretatie. Er is geen eenduidige waarheid voor iedereen. Uiteindelijk argumenteren we bijna alles vanuit ons eigen ideale perspectief. En ja, niets menselijks is mij vreemd."
Tot slot: Antwan Hoedemakers streeft ernaar om telkens weer zijn publiek te inspireren, prikkelen of beïnvloeden en hoopt hierdoor een blijvende indruk achter te laten bij zijn toeschouwers. Een kunstenaar die met zijn werk een bijdrage wil leveren aan de wereld van verbeelding.
'Om de wereld te begrijpen, moet je eerst je eigen geest verstaan; Mijn werk gaat over wat er in mij omgaat. Het gaat om dingen die je niet ziet, maar wel voelt. Momenten van inzicht, confronterende gedachten, twijfel, pijn, kwetsbaarheid. Maar ook over dankbaarheid en flarden alledaags geluk.'
Hoewel Ellen voornamelijk schildert met olieverf en acrylverf, experimenteert ze graag met allerlei andere media. Sinds een paar jaar heeft ze giethars aan haar middelen toegevoegd. Ook de grootte van haar werk varieert. Van 200x150cm tot een serie werk met giethars, zo klein als 10x15cm (WorkZ of Wonder). Dit contrast fascineert en inspireert haar.
Ellen werkt organisch, zonder al te veel planning vooraf. Tijdens het maakproces zoekt ze naarstig naar die klik met het werk in progress. 'Alsof het beeld dat wil ontstaan mij vertelt wat het nodig heeft om tot leven te komen.'
Welkom in mijn wereld!
Ik ben Dirk Fleischmann, ook wel bekend als niphisi, en ik ben erg blij dat ik aan deze tentoonstelling kan deelnemen.
Het begon allemaal acht jaar geleden... eerst met experimenteren en spelen met apps op de smartphone. Het vervormen, uitrekken en veranderen van de kleur van foto's met behulp van verschillende apps en hun filters... dat vond ik leuk.
Ondanks mijn voorliefde voor klassieke landschapsfotografie was ik gefascineerd door de visuele esthetiek van minimalistisch design.
Binnen korte tijd groeide het aantal volgers op Instagram en Facebook gestaag en bedraagt inmiddels 125.000. Berichten in tijdschriften, kleine tentoonstellingen, online interviews en gedrukte vragen namen plotseling toe. Naar aanleiding hiervan is onlangs mijn eerste website ontstaan.
Als eigenaar van een opticienswinkel heb ik nu een tweeledige aanpak en probeer ik mijn creativiteit en kunst te uiten als alternatief voor de traditionele werkroutine.
Veel plezier met het kijken naar mijn werken vol rust, sereniteit en emoties.
Mijn werken zijn te vinden op Instagram, Facebook en www.niphisi.com
© 2022 MicksArt Collectief. Powered by We’R Media