© 2022 MicksArt Collectief. Powered by We’R Media
Philipp Jordan (geboren 1974 in Bonn) is een Duitse kunstenaar en groeide op in Karlsruhe. Begin jaren negentig was hij een graffitikunstenaar. Van 1989 tot 1995 maakte hij actief deel uit van de graffitiscene.
Van 1998 tot 2000 studeerde hij Grafisch Ontwerp aan de Freie Kunstschule in Stuttgart. Daarna verhuisde hij naar Freiburg, waar hij zijn studie grafisch ontwerp voortzette aan de Vrije Universiteit voor Grafisch Ontwerp en Beeldende Kunst. In 2003 verhuisde hij naar Nederland en studeerde illustratie aan de Hogeschool voor de kunst, een kunstacademie in Utrecht.
De oorsprong van Philipp Jordan was graffiti en strips. Hij vindt dat de belangrijkste inspiratiebron de kindertijd als fictieve plek is. Voor zijn werk maakt hij veelvuldig gebruik van oilbar en spuitverf.
Momenteel is het project 1000 Teddies met tentoonstellingen in Wenen, Düsseldorf, Hamburg, Los Angeles, San Diego en Utrecht (Nederland) het bekendste project van Philipp Jordan. www.teddiesinspace.com
Philipp keert af en toe terug naar zijn stripwortels en ontwerpt boekjes als stripverhaal.
In mijn vrije werk hou ik mij voornamelijk bezig met Urbanfotografie en modellenfotografie.
Het mooie van fotografie is voor mij het bewust zijn van wat er om je heen gebeurt op straat. Vaak passeren de mensen gebouwen en gebeurtenissen op straat zonder dat zij zich ervan bewust zijn.
Het is voor mij een echte uitdaging om de schoonheid in lelijkheid te vinden en dit vast te leggen op een eigen manier.
Met de verborgen modellen probeer ik ook beelden te maken die een fantasieruimte in zich hebben. Wat ziet u erin en welk beeld roept het bij u op? Met deze vorm evenals de Urban laat ik niet meteen de werkelijkheid zien, maar geeft ik de ruimte er een eigen fantasie bij te krijgen.
In de ontwikkeling van de werken van Adriaan is het voortdurende aftasten van de schildertechnische mogelijkheden een constante factor.
Door deze beheersing van de materie ontstaat een gelaagdheid op de hoeken die complexer wordt naarmate Adriaan wisselende technieken toepast.
Door insnijdingen te verrichten in de bovenlaag en later te schilderproces te hervatten krijgen de schilderijen een bijkans sacrale uitstraling.
Kunstenaar Harry Arling ziet schoonheid in elk afvalproduct.
De basis voor een nieuwe Kosmotronik is altijd een plastic item. Een item dat bijvoorbeeld ooit een huishoudelijk apparaat was, zoals een föhn of een mixer. Deze items, eenmaal gebroken, worden door de meeste mensen als afval beschouwd, maar Harry ziet de schoonheid erin. Hij ontwerpt een nieuwe Kosmotronik helemaal vanuit het niets en in plaats van zich beperkt te voelen door met bestaande materialen te werken, recyclet hij het afval tot kunst.
Lange tijd dacht Harry dat deze manier van kunst maken beperkingen had, omdat zijn uitgangspunt altijd een bestaande vorm is. Dit voorkomt dat hij een totaal nieuwe vorm of figuur creëert. Maar nu zijn kunst volwassen is geworden en zijn creaties unieke kunstwerken blijken te zijn, vindt hij deze manier van werken niet langer een beperking. Zijn Kosmotroniks zijn het bewijs dat het werken met bestaande materialen hem niet beperkt, maar zijn kunst juist veel sterker maakt
Elke Kosmotronik ontwikkelt en ontstaat tijdens de bouwfase, Harry gebruikt nooit een tekening noch maakt hij van tevoren een plan, ze evolueren tijdens de bouwfase totdat de Kosmotronik klaar is. Voor Harry is het bouwen van een Kosmotronik een avontuur van begin tot eind. Harry heeft veel oog voor detail, elke Kosmotronik is uniek.
ANNIGJE (1961) tassen is vaste exposant bij Micksart Gallery.
Het is inmiddels meer dan 10 jaar geleden dat de eerste tas gecreëerd werd. Ergens tussen slapen en ontwaken is er een helder beeld ontstaan van de tas die ik ging maken. Inmiddels zijn er vele ANNIGJE’s in gebruik over de hele wereld. De tassen zijn altijd unica’s en kenmerken zich door enthousiast kleur gebruik en eigenwijs design.
Samen met Erik en ons team geven we vorm aan het MI&ANN label: Art Jackets.
Samen zijn we creatief ondernemer en promoten we met veel plezier deelnemende kunstenaars.
De definitie van kunstenaarschap is voortdurend aan verandering onderhevig.
Als de makers van de piramides in het oude Egypte naamloze dienaren waren van hun goddelijke farao, dan waren Rubens en Rembrandt, ondanks hun bekendheid, in wezen niet meer dan dienaren van hun verschillende opdrachtgevers, die voor opdrachten volledig van hen afhankelijk waren. In de Romantiek zien we echter hoe de kunsten zichzelf emanciperen en door het aanbod in plaats van de vraag worden geleid. De kunstenaar is dominant en bepaalt de agenda, zijn klanten zijn vermogende burgers die zich willen voeden met zijn genialiteit en kunst wordt autonoom.
De variaties tussen de twee hier geschetste polen zijn eindeloos en de studie van de kunstenaar en zijn rol in de wereld zijn bronnen van permanente fascinatie.
Beeldend kunstenaar Christian van Hedel (1974) schildert voornamelijk non-figuratieve abstracte kunst. Hij is al ruim 20 jaar actief als beeldend kunstenaar. Christian begon als autodidact kunstenaar, maar na het volgen van diverse workshops raakte hij er steeds meer in geïnteresseerd, zo volgde hij de beeldende kunstopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU). Zijn werk is regelmatig te vinden op diverse kunstbeurzen en tentoonstellingen in Nederland, België, Duitsland, Spanje, Denemarken, Frankrijk, Italië, China, New York en alles daartussenin.
Christian heeft voor zijn kunstwerken al verschillende internationale publieksprijzen gewonnen. Zijn werken worden wereldwijd verkocht. In een museum in China maakt zijn werk deel uit van de vaste collectie van het museum.
Begin 2017 startte Christian een gloednieuw project dat hij “Fiction Elements” noemde. Deze nieuwe serie bestaat uit kleurrijke muurvullende schilderijen. De werken zijn geïnspireerd door de natuurlijke en essentiële spirituele energieën van het dagelijks leven. Bewust van het onbewuste worden zowel ondoorzichtige als transparante vlekken, lijnen, vormen en lijnen geschilderd op canvas of op houten panelen. De contrasten tussen donker en licht, kleuren en zwart en wit voeren altijd de boventoon. De vormen zijn heel precies gedefinieerd, precies opgeroepen door de verfmaterie of ontstaan door het eigenzinnige gebruik van penselen of paletmessen. Door de zwarte lijnen die Christian in zijn werk gebruikt, wordt het een abstracte komische weergave die het geheel in evenwicht brengt. Zijn werk neigt naar street art of urban art. De kunstwerken zijn visuele concentraties van ervaringen, dromen en reflecties. Autobiografische beelden, waarin Christian het waarnemingsveld voorbij het puur visuele probeert te verbreden. Er is meer aan de hand dan je ziet; kunst als voedsel voor het oog en de geest.
Al lang geleden had de natuur mijn interesse. In mijn jeugd waren bos en weide ver te zoeken, maar in het rozenplantsoen met de onvermijdelijke doornen was ik te vinden. Intens kijkend naar het gekrioel van rupsen en mieren. De blaadjes van elk seizoen. De bedauwde spinnenwebben. Dat was geweldig! Die kleine gevormde natuur op vijf meter afstand van het ouderlijk huis was mijn speeltuin; het gemeentegroen als bron van fascinatie en als plek om naar buiten te kijken. Maar tevens ook voor stilte. Onder de grote en ruim overhangende treurwilgen bij de vijver tegenover ons huis, kon ik dromen en beschutting vinden. Een plek voor mezelf.
Een andere constante in mijn jeugd waren de stripbladen. Zo waren er onder andere Heer Bommel en Tom Poes. Tot op de dag van vandaag (her)lees ik de avonturen van dit tweetal, maar geniet ook van de prachtige tekeningen. Bijna alle 'personen' in deze verhalen zijn wezens met gelijkenissen uit de natuur. Ze zijn dus weliswaar dieren (qua vorm), maar hebben verder zeer menselijk gedrag. Dat gegeven zie je terug in sprookjes en fabels. Al eeuwenlang. Het dier als metafoor van een mens of menselijke eigenschap. Zo ontstond in mijn brein een natuurlijk verband tussen fantasie en menselijke interactie. Die beeldtaal (van getekende dierachtige wezens) is altijd op mijn netvlies blijven hangen.
Ik ben een mixed media kunstenaar geboren in Eindhoven. Mijn werk staat bekend om zijn unieke mix van traditionele en moderne technieken, waarbij elementen van collage, schilderen en tekenen zijn verwerkt in gelaagde werken met een uitgesproken vintage-esthetiek.
De mixed media kunstwerken hebben vaak een tactiele kwaliteit, met zichtbare texturen en lagen die de kijker uitnodigen om de details van elk werk te verkennen. Ik gebruik een scala aan materialen, waaronder acrylverf, collage, aquarel, pastelkrijt en inkt, om de verschillende elementen van mijn werken te creëren, waarbij ik vaak experimenteer met nieuwe technieken om het gewenste effect te bereiken.
Een van de bepalende kenmerken van mijn werk is het kleurgebruik. Ik gebruik vaak een gedempt palet van aardetinten en vervaagde pastelkleuren, wat bijdraagt aan het vintage gevoel van mijn schilderijen. Ik gebruik echter ook felle kleuren om contrast te creëren en de aandacht te vestigen op specifieke elementen van mijn composities.
Mijn kunstwerken zijn een bewijs van de kracht van het experimenteren en de eindeloze mogelijkheden van mixed mediakunst.
Yann Schuyers (Oss, 1954) ontdekte al vroeg in zijn leven de kunstenaar in zichzelf. Als kind verzorgde hij al handgetekende illustraties voor de schoolkrant. Door zijn creatieve geest raakte Yann al snel geïnteresseerd in fotografie, en maakte hij vormen in gasbeton en zelfs koeienbotten.
Zijn liefde voor sciencefiction inspireerde Yann om meubels en interieurs te ontwerpen voor fictieve utopische woongelegenheden. Graag was hij binnenhuisarchitect geworden, op advies van zijn school belandde hij echter op het Grafisch Lyceum en volgde de studie lithografie. Om toch aan zijn creatieve behoeften te voldoen, ging hij ook nog naar de Vrije Academie. Later haalde hij in Rotterdam zijn master in art-direction en vormgeving.
Door de jaren heen heeft Yann zich verdiept in een veelheid aan creatieve werkvormen die hem de mogelijkheid geven te werken met vorm en verbeelding. Vol interesse en bevlogenheid heeft hij zich beziggehouden met fotografie, zeefdrukken, tekenen en schilderen met potlood en acrylverf, digitale kunst en het ontwerpen van tuinen en meubels.
Als beeldkunstenaar geniet Yann ervan om steeds weer nieuwe technieken en materialen uit te proberen en toe te passen. En net als zijn smaak en interesses blijft zijn werk zich voortdurend ontwikkelen. Maar alles overstijgend is de bezielende inspiratie die hij haalt uit de schoonheid van de vrouw en het vrouwelijk lichaam.
Sinds de belangstelling voor een aantal opmerkelijke werken, is Yanns naam zich voorzichtig gaan vestigen. Een volgende stap voorwaarts was het in de wacht slepen van de World Fashion Award die hij in 2015 ontving voor zijn digitale beeldwerken. Met zijn huidige werk streeft Yann ook die erkenning na, en heeft hij eveneens de insteek om te exposeren en zijn werken te verkopen.
Het werk van Dijkslag kenmerkt zich door zijn grafische werkwijze.
Met kenmerkende strakke lijnen worden bekende en minder bekende landschappen en industriële bouwwerken tot bijzondere sferische composities verheven.
Saskia Dingelstad is na haar studie aan de TU te Delft industrieel ontwerpster geworden. Na 20 jaar vormgeven en ontwikkelen van consumenten- en professionele producten, o.a. voor Philips is zij naar de Klassieke Academie voor Schilderkunst in Groningen overgestapt.
Waar de ontwerper in haar vooral bezig is met “het ding”, kan de schilder in haar zich laten gaan in de omgeving eromheen. Dat zijn de mensen en de sfeer die ontstaat als schaduwen en kleuren een net zo belangrijke rol, zo niet een belangrijkere rol gaan spelen.
Saskia werkt graag groot & klein, maar ook stoer & fijn. Beide kanten zijn voor haar net zo belangrijk. Er zijn onderwerpen die vragen om een snelle en schetsende toets, andere onderwerpen komen juist met een fijnere streek beter tot zijn recht, vindt de kunstenares.
Altijd lastig om iets over jezelf te vertellen, maar …. ik ontwerp en produceer al ruim 25 jaar diverse woonaccessoires, zoals klokken en sfeerlampen in mijn atelier in Dronten. Naast het gebruik van verschillende productietechnieken zoals flatbed printing, frezen, laseren, warm buigen, zagen en 3D-printen ben ik in 2003 ook gestart met een lang gekoesterde wens om ook te gaan schilderen. Ik gebruik acrylverf op hoogwaardig kunststof.
Mijn drive als autodidact kunstenaar is dat ik aan dagelijkse gebruiksvoorwerpen een extra dimensie toevoeg. Bijvoorbeeld een sfeerlamp is overdag al een mooi kunstobject, maar ’s avonds heeft het een totaal andere uitstraling.
Kortom: functionele kunst made in Holland met als extra dat ieder object UNIEK is!
Heeft u specifieke wensen laat mij dit dan weten.
Natuurlijk kunt u (op afspraak) ook mijn atelier bezoeken.
Dus laat u verrassen!
Zolang als ik me kan herinneren, voel ik de behoefte om te creëren. Mijn vroegste herinneringen draaien om het maken van dingen. Naarmate de tijd verstreek, richtte mijn creativiteit zich op tekenen en schilderen, wat uiteindelijk mijn tweede natuur werd. Het proces verloopt instinctief, bijna impulsief. Misschien verklaart dit waarom ik minimaal tot geen onderzoek doe voordat ik aan een schilderij begin. Ik houd me niet bezig met onderzoek-gebaseerde kunst, aangezien mijn onderzoek zich ontvouwt tijdens het schilderen; het schilderij zelf dient als het onderzoek.
Mijn kunstwerken draaien om het schilderen; ze vertellen geen verhaal. De nuances liggen binnen het oppervlak en de verschillende lagen van een schilderij. Tijdens het schilderen besteed ik evenveel tijd aan het reflecteren op wat ik heb geschilderd als aan het schilderen zelf.
Net zoals afwezigheid een beeld kan creëren, kan het onderwerp worden gedefinieerd door wat niet aanwezig is. Afwezigheid in elke zin heeft een belangrijke betekenis in mijn schilderijen.
De meest prominente afwezigheid is het complete gebrek aan mensen. Echter, het beeldt geen donkere post-apocalyptische (dystopische) omgeving uit met verdwenen individuen. Integendeel, het is een heldere en kleurrijke afwezigheid die bijna dient als een ideaal, waarbij alleen de toeschouwer van het schilderij de waarnemer is.
Zowel afwezigheid als eenzaamheid zijn terugkerende thema's. Schilderen, als een inherent solitaire activiteit, belichaamt een gevoel van eenzaamheid. Het thema van afwezigheid strekt zich uit tot de mensen die ontbreken in mijn leven, inclusief mijn eigen afwezigheid van geest en dagdromen. Dit omvat wat momenteel afwezig is en wat in het verleden afwezig is geweest. De afwezigheid van een thuis en de afwezigheid van liefde. Afwezigheid is de ene constante die altijd aanwezig is, net zoals de voortdurende aanwezigheid van eenzaamheid.
Climate Birds, een kleurrijke vrolijke maar serieuze boodschap.
Eline achterhuis (1962) is na omzwervingen neergestreken in Zwolle waar zij een atelier heeft in de oude ambachtsschool DOAS. Geboren in Enschede, is zij op de middelbare school aangemoedigd om als een van de eerste, in een nieuw examenvak, examen af te leggen. Namelijk, tekenen. Dit heeft er mede voor gezorgd dat ze na haar opleiding HBOJ in Groningen haar passie achterna is gegaan en ook de kunstacademie Minerva is gaan doen. Van af dat moment is zij nooit meer van dit pad afgeweken.
De schilderijen die hier te zien zijn, de Climate Birds, zijn een deel van een serie die is ontstaan tijdens Corona. Ze kon nergens heen en zo was er eindelijk genoeg tijd om de ideeën vorm te geven. Het was een hele klus maar het is haar gelukt.
'Het klimaat, de veranderingen, er is niet aan te ontkomen, en zo ik ook niet' zegt Eline. Duurzaamheid is belangrijk voor haar. Ze heeft bestaande materialen verzameld, uit Friesland, 100 jaar oud linnen uit Twente en met oude olieverf bracht ze de Climate Birds tot leven.
De vogels, bijzonder karaktervol, in prachtige natuur weer gegeven, waar je jezelf kunt afvragen; is deze vogel nu heel klein of heel groot? De kleuren en vormen roepen emoties op die je juist wel of toch niet had kunnen verwachten.
Interessant genoeg, ondanks dat je hier naar vogels kijkt, zijn mensen haar inspiratie geweest! Ze staan als een kleurrijke metafoor op het doek.
Rick van Meel (1985), Breda
rickvanmeel@gmail.com
Fundamentele wetenschappen en de onderliggende wetten van het universum hebben mij altijd gefascineerd. Ze vormen een continue bron van inspiratie voor mijn kunst. Er zit schoonheid in de natuurkunde, wiskunde en in de manier waarop wij als mensheid deze bestuderen en toepassen. Ik probeer deze schoonheid te ervaren en over te brengen via mijn werk.
Het gebied tussen kunst en wetenschap, subjectiviteit en objectiviteit, abstractie en waarheid vind ik erg interessant. De manier waarop de kijker zich verhoudt tot mijn werk en de onderwerpen ervan, hangt af van voorkennis en associaties. Hoewel mijn werk vaak een soort educatieve uitstraling heeft, is het niet mijn bedoeling om kennis over te dragen. Het is de plaatsing van wetenschappelijke onderwerpen binnen een kunstcontext en hoe het zich verhoudt tot de kijker die voor mij van belang is. Het werk dat ik maak is ook een eerbetoon aan de kennis zelf, ongeacht de kijker.
Leon Strous kan zichzelf vanaf zijn jeugd niet anders herinneren dan dat hij bezig was met tekenen. Geleidelijk ontwikkelde hij zich daarna verder en kreeg opdrachten. Het illustreren van tijdschriften en enkele boeken, het ontwerpen van logo's en het samenstellen van collages vormden lange tijd een belangrijk stuk werk dat hem veel plezier bezorgde. Later ging hij ook schilderen met olieverf op doek. Zijn schilderijen werden meermalen op exposities getoond.
Ongeveer 25 jaar geleden voelde hij de drang om driedimensionaal te gaan werken. Hij volgde een keramiekopleiding in Amsterdam en sindsdien heeft het werken met klei hem niet meer losgelaten. Leon werkt het liefst met fijne chamotte klei om daarmee zijn werken zo gedetailleerd mogelijk vorm te kunnen geven. Voor het totaalbeeld raadpleegt hij regelmatig zijn vooraf uitgewerkte schetsen.
Zijn werken stralen emotie en balanceren tussen realiteit en abstractie met vooral veel humor en dramatiek. Leon exposeert in binnen- en buitenland. Zijn keramische sculpturen vinden hun weg over de hele wereld. Sinds 2013 is hij lid van de commissie voor keramische kunst van de World Art Games, gezeteld in Kroatië. In 2018 nam hij deel aan het Internationaal Cucuteni Art Camp in Moldavië. In datzelfde jaar werd hij uitgenodigd door Ting Ju Shao (Taiwan) om te participeren in het boek met de titel: 'Molding the World, Ceramic Figures of International Ceramists'.
Na jaren met allerlei materialen te hebben gewerkt, ontdekte ik in 1994 het beeldhouwen in steen. Vanaf dat moment was mijn keuze gemaakt.
Mijn inspiratie haal ik uit het materiaal zelf. Ik put daarbij uit allerlei soorten steen, die ik continue verzamel (gevonden, gekregen of gekocht). Met de steen komen de ideeën.
Mijn beelden zijn helder en abstract. Ze ontstaan intuïtief, door het combineren van vormen en materialen. Al werkend ben ik voortdurend op zoek naar eenvoud, spanning en evenwicht. De sporen van het maakproces blijven zichtbaar, vaak in de structuur van de beitelslag, maar ook in breukvlakken of de afwerking van de oppervlakte. Dat geeft de beelden een persoonlijke signatuur. Met duidelijke lijnen en vlakken zoek ik naar een krachtige vorm.
De beelden roepen een sfeer of associatie op, geven ruimte voor een eigen invulling. Ik gebruik een vormentaal die universeel herkenbaar is, en wereldwijd wordt gewaardeerd. Inmiddels zijn mijn beelden te vinden in particuliere collecties verspreid over vele landen.
Ton Voortman (1948) is geboren in Rotterdam waar hij de opleiding beeldhouwen volgt aan de Academie voor Beeldende Kunsten.
Na een loopbaan als zelfstandig art-director en illustrator richtte hij zich in 2005 weer volledig op het beeldhouwen. Hij werkt afwisselend in zijn ateliers in Nederland en Frankrijk.
Ton: "In mijn eerdere werk speelden de vrouw, haar kleding en de symbiose daartussen een cruciale rol.
In 2019 werd ik tijdens een tentoonstelling op Guernsey geïnspireerd door de enorme stenen op het vlakke strand. De stenen zijn geheel of gedeeltelijk omsloten door zand en water. Ze vormen als het ware een nieuwe vertaling van de symbiose die ik tot dan toe probeerde te vertegenwoordigen. Daarna keek ik nog eens naar oud werk en schetsen uit mijn periode op de academie. Dit leidde tot tal van experimenten met alles wat ik maar kon vinden. Met als gevolg een heel andere manier van werken, veel democratischer. Waar ik vroeger klei, gips en ijzer in het gareel dwong dat ik van tevoren had bedacht, had nu alles invloed op het uiteindelijke resultaat, zelfs het toeval speelde een rol.
Tijdens de lockdown van 2020 zat ik maanden vast in mijn Franse atelier, ver weg van alles wat mij bekend was en afhankelijk van de materialen die daar voorhanden waren. Het resultaat is een reeks werken die totaal Antoniem* zijn aan mijn figuratieve werk.
In mijn nieuwe werk bevallen de verrassende contrasten me heel goed. Ik voel me hierdoor sterk geïnspireerd tot nieuwe en onbevangen symbiosen. De vormen zijn eenvoudiger, de tegenstellingen tussen de verschillende elementen groter en er is meer samenhang. Het zijn eigentijdse momenten, weergegeven door een kubus en een amoebe."
Na de middelbare school heeft Jeroen aan de Rietveld Academie tijdens het basisjaar o.a. kennis gemaakt met het ontwerpen van sieraden. Omdat hij deze ontwerpen ook zelf wilde gaan uitvoeren heeft hij daarna de juweliers opleiding in Schoonhoven gedaan.
Na een korte carrière in de juwelen en mineralen kwam hij terecht bij een grote uitgever van regionale dagbladen- en huis-aan-huis kranten, waar hij vele jaren leiding gaf aan de advertentieafdelingen van een aantal titels. Hij kon hier goed zijn creatieve “ei” kwijt door advertentiecampagnes te ontwerpen en vorm te geven. Daarna heeft hij voor een werkmaatschappij van de grootste dagbladuitgever van Nederland de kantoren, depots, distributiecentra en werkmiddelen beheerd.
Jaren geleden kwamen hij in Leerdam in contact met de glaskunst. Een bezoek aan een glasgalerie daar deed hen als een steen doen vallen voor een paar unica objecten van Floris Meydam. Omdat Jeroen gegrepen was door het glas en er zelf ook mee wilde gaan werken, is hij op zoek gegaan naar de diverse technieken om zo een beeld te krijgen van wat kan en vooral wat niet kan met het hete glas.
Tegenwoordig werkt hij veel met de meester glasblazer Gert Bulée, die jarenlang de meester was van het glasatelier van Royal Leerdam.
Hij is bij de vervaardiging van zijn werk altijd aanwezig om het gestalte geven aan zijn ontwerpen te begeleiden en te sturen. Hier en daar assisteert hij ook en krijgt zo het één en ander mee van het vakmanschap van zowel de blazers als de slijpers.
“Ik kan kunst op heel veel niveaus en manieren ervaren. Dan kijk ik naar esthetiek en zeggingskracht maar ook naar een bijzondere invalshoeken. Ik maak hedendaagse geëngageerde kunst. Het heeft een zekere urgentie. Het spiegelt ons, mensen en de tijdgeest. Beelden zeggen meer dan woorden en appelleren eigenlijk heel direct aan ons gevoel. Mijn beelden zijn een soort mix van activisme en filosofie, ze willen in dialoog.”
Ik ben geboren in Hoorn (NH) (1970) en sinds 1994 werkzaam als beeldend kunstenaar. Mijn atelier is gevestigd aan de Rieteweg 10 te Zwolle. Ik ben een multidisciplinaire kunstenaar. Mijn autonome werkgebieden verdelen zich over schilderkunst, collage, installatie, digital art, fotomanipulatie, video art en 3d. Ik werk ook in opdracht en op projectbasis.
Hedendaags (sur)realist? Ik ben niet goed te plaatsen in een traditie of stroming. Er zitten zeker surrealistische elementen in mijn werk en soms ook enige abstractie maar put qua stijl uit het (hedendaags) realisme. In het figuratieve kan ik me tot op heden het beste uitdrukken al sluit ik niets uit voor de toekomst. Wat mij betreft is kunst vloeibaar en een kunstenaar nooit uitontwikkeld.
Na de Grafische School en 1 jaar Rietveld Academie ben ik gaan schilderen met olieverf en heb een meerdere cursussen lithografie (steendruk) gevolgd. Ik ben overgestapt op tekenen en mono prints omdat ik beter overweg kan met dit materiaal. Sinds 2005 maak ik ook droge naald etsen.
Mijn werk is illustratief en dieren (met menselijke trekjes) spelen daarin een belangrijke rol.
Fantasie en humor zijn voor mij belangrijk en bij ieder werk geef ik de toeschouwer de kans om zijn eigen verhaal erbij te bedenken.
Mots Kocic, geboren en getogen in Joegoslavië, nu Kroatië….Met veel passie werkzaam geweest als meubelmaker, zoals de meeste meubelmakers dat zijn… Inmiddels vrij om zijn vrije tijd te besteden aan wat hij echt mooi vindt: het creëren van gebruiksvoorwerpen van hout met een bijzonder design… Zijn werken worden gekenmerkt door de gedachte dat zoiets nog niet eerder is gemaakt of gezien…
Hij heeft geëxposeerd tijdens diverse tentoonstellingen in Steenwijkerland (“Als je van hout houdt”, “Zevensprong”, enz). Een van zijn kleurrijke ladekasten is gedoneerd aan het ziekenhuis Isala, kinderafdeling…..
In 2019 heeft hij meegedaan met de “Zomerexpo 2019”…..Dit is de lands grootste kunstverkooptentoonstelling…. De tentoonstelling trok 78.000 bezoekers, er kwamen veel enthousiaste reacties en een kwart van de werken werd verkocht. Mots zijn ladekast heeft 3 maanden bij de Fundatie Zwolle gestaan…en veel lovende reacties ontvangen….
Doorgaan zolang het kan om mooie dingen te kunnen maken, in alle vrijheid, is zijn motto!
Mijn creatieve mind kent een ongeremde drang om steeds op zoek te gaan naar iets nieuws.
Of het nu een nieuw materiaal is, een nieuw ontwerp of een nieuwe techniek….
Elke nieuwe stap vooruit of evolutie kan mijn creatief hart een vreugdesprongetje doen maken.
Een creatieve geest kent namelijk geen grenzen en laat zich vooral niet begrenzen!
Met een diploma interieurvormgeefster in de ene zak, een diploma juweelontwerpster in de andere zak en een diploma etaleur in mijn creatieve rugzak, ontbreekt het me niet aan inspiratie en de drang om vorm te geven.
Elk detail telt en is van groot belang!
Eens mijn creatief denkproces is geactiveerd is er geen weg meer terug! 🙂
Mijn creatieve geest de vrijheid geven om zich elke dag te kunnen uitleven, zich verder te ontplooien en steeds verder te geraken in een bepaald proces is het mooiste wat er bestaat voor me!
Van jongs af aan ben ik al bezig met creëren. In 1998 kon ik dan eindelijk naar de kunstacademie. Voltijd bezig gaan met maken, van alles uitproberen, losgaan, ontdekken. De zoektocht naar mezelf als kunstenaar was begonnen.
In 2003 studeerde ik af aan de Academie voor Beeldende Kunst in Kampen (tegenwoordig ARTEZ genaamd), richting autonoom beeldhouwen. Sindsdien ben ik werkzaam als kunstenaar vanuit Zwolle. Naast mijn kunstenaarschap ben ik moeder van Loek en werkzaam bij museum De Fundatie.
Voor mij is maken van kunst een spelend proces. Een spel met kleur, vorm en materiaal. Ik herhaal, orden of varieer net zolang tot er een organische structuur ontstaat die door groei en ogenschijnlijke beweging een geheel eigen leven gaat leiden.
Hierdoor ontstaat er een visuele beleving van vorm en kleur.
Meestal is mijn werk abstract en staat het open voor ieders eigen interpretatie. Het heeft sterke contrasten; tegenstellingen in kleurgebruik en is expressief. Het gaat mij er uiteindelijk om het verlangen naar ultieme schoonheid of waarheid te kunnen ervaren.
Mijn werk uit zich voornamelijk in ruimtelijke kleurvelden en wandobjecten. De natuur met haar organische vormen is mijn allergrootste inspiratiebron. Men omschrijft mijn kunst als abstract, kleurrijk, oorspronkelijk en vernieuwend.
De zoektocht naar mezelf als kunstenaar is inmiddels al aardig voltooid maar het creëren en de zoektocht naar schoonheid zal mijn hele leven doorgaan, wat een rijkdom!
Iris van Zanten (1971) studeerde in 1996 af aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam en behaalde haar Master Kunstgeschiedenis aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Ze is geïnteresseerd in Romaanse kunst, met name de naïviteit in het afbeelden van gezichten, lineair perspectief en decoratieve patronen. De nogal humoristische beelden uit de Romaanse kunst wekten haar interesse in de universiteit.
Het is een zoektocht naar de essentie; op zoek naar de meest effectieve uitdrukkingen, gebaren en attributen om een verhaal uit te beelden. In zekere zin is het een uitdaging om universele thema's uit de Bijbel of mythologie te gebruiken, omdat ze op zoveel manieren in de kunstgeschiedenis worden afgebeeld. Iris vindt het heerlijk om binnen het thema een nieuw beeld te vinden. Om wat zachtheid in haar schilderijen te bereiken, zoals een fresco, ontwikkelde ze een techniek met zand, beenderlijm en door Van Dyck Brown voorbereide oppervlakken waarop ze schildert met pigmenten, inkt en acryl.
In schilderijen gevangen emoties
Marleen Hansen – geboren in 1954 te Stramproy als Marleen Creemers – vangt emoties.
Rond de eeuwwisseling besloot ze van haar passie haar beroep te maken. Sindsdien bant ze emoties op een eigen expressieve en kleurvolle wijze op het doek. Van persoonlijke ervaringen, belevenissen en impressies die haar raken, maakt zij geabstraheerde voorstellingen. Haar doeken voelen levendig aan, net zoals de huid van een ouder wordende mens. Door de pure en simpele vormen schemert soms het kind in Marleens werk door.
Op de rand van wankel evenwicht volg ik zonder rede de stem van mijn gemoed, zoekend naar ongeremd verbeelden. Mijn beeldtaal is die van gelaagdheid, de voelbaarheid van materie, soms een aai maar ook bruut en weerbarstig. De intentie waarmee ik in verdikte verflagen vol kleur kras en teken, laat een verhalende verbeelding ‘tevoorschijn’ groeien.
Opleiding: ABK Minerva Groningen.
VAN WORDING TOT VANITAS
In de filosofie van Wiegen den Uyl speelt het wordingsproces en de voortgaande beweging een belangrijke rol. Aan de hand van stollingsprocessen en met gebruikmaking van figuratieve vormelementen, gaat hij al schilderend en tekenend op zoek naar het fenomeen “wording” en de “Essentie” daarvan. Je kunt zijn schilderijen zien als een soort scan opname. Ze vormen dwarsdoorsneden of momentopnamen van het proces dat hem bezighoudt. Met zijn figuratie wil hij niet te dwingend zijn. De vormen kunnen gezien worden als levende wezens, maar of deze dierlijk of menselijk zijn, laat hij in het midden.
Wiegen den Uyl bouwt zijn schilderijen op in lagen en waar nodig of mogelijk reageert hij op de onderlagen. Zijn werken op papier zijn directer en minder gelaagd.
Met andere woorden: Schilderen vanuit een ander gezichtspunt, namelijk daar waar toeval en wetmatigheid samengaan.
Of wel: Het ongrijpbare vastpakken.
En niet onbelangrijk; alle werken zijn uniek.
Geboren: Breda, 1959
Woonplaats: Leidschendam
Opleiding: Academie St. Joost, Breda: Schilderen
Voor mij gaat schilderen niet over het maken van beelden, figuratief of abstract, of het visualiseren van denkbeelden. De opmerking dat deze schilderkunst "dood" zou zijn, lijkt me zeer gerechtvaardigd. Ik ben van mening dat ik een manier heb gevonden om de schilderkunst opnieuw uit te vinden, door te vertrekken vanuit het materiaal, de verf, zelf. Daarin doemen, als men goed kijkt, vanzelf figuren en afbeeldingen op. Ik laat ze staan of veeg ze weg. De verbeelding en concentratie doet de rest. Het interesseert me niet in welke stijl mijn werk valt te plaatsen. Ik vraag slechts om een aandachtig oog.
Exposities: Exposities in binnen- en buitenland
Website: www.advanriel.nl
Instagram: ad.vanriel
"Slechts één enkel onderwerp: de mens."
Lebuïn communiceert via zijn werk met het publiek, dat op die manier inzicht krijgt in zijn denkwereld. Want kunstenaarschap is voor hem niet vrijblijvend
Als je de historie van de mens bekijkt, dan zie je dat kunst altijd een sterk maatschappelijke functie heeft gehad. In traditionele gemeenschappen heeft dat een religieuze of geestelijke invulling, dus een maatschappelijke functie. Het is iets heel ander dan iets moois kopen voor boven de bank.
Licht ironisch kijkt Lebuïn D’Haese naar 'la comédie humaine', bewogen kijkt hij naar 'de mensheid en haar weedom'. Wàt hij ziet en hoé hij dat ziet komt tot leven in zijn beelden. [LUC CLERINX]
Hij blijft beeldend denken, beeldend handelen. Een sobere vormgeving, het weglaten van overtollige accidentalia, het strakke betomen van eigen gevoelsopwellingen zorgen ervoor dat de dramatische bewogenheid in die beelden nooit uit zijn bedding stroomt. [LUC CLERINX]
Opvallend zijn De reikende armen van Lebuïn D’Haese die terugkomen in veel van zijn figuren; verlangende armen die als ankers worden geworpen naar de weidse buitenwacht. [FRANK DE VOS]
In haar kunst wil Ninon de schoonheid van dieren en de natuur vieren. Ze is gefascineerd door de manier waarop alle levende wezens met elkaar verbonden zijn. Ze is het gelukkigst terwijl ze te paard door het bos rijdt, vergezeld van haar hond.
Vanuit de overtuiging dat 'alles één is' verwerkt ze haar liefde voor dieren en de natuur in haar kunstwerken. Haar sculpturen grenzen aan het abstracte en vangen op zoete wijze de essentie van de dieren op. In haar schilderijen en foto's zoekt Ninon naar de 'grootsheid van de natuur' door het bewustzijn van een universele levenskracht te tonen. Haar werk toont essentie, innerlijke kracht, sensualiteit, balans, leven en liefde.
Ninon heeft veel gereisd. Ze is te paard de Andes overgestoken, heeft reizen gemaakt door woestijnen en oerwouden en heeft tijd doorgebracht met zeilen op de Middellandse Zee. Haar werk is sterk beïnvloed door het uitzicht op immens mooie landschappen. Ninon brengt tijd door in zowel Amsterdam als Ibiza, waar de levendige kleuren van de lucht, de bomen en de zee haar inspireren.
Als Ninon een beeldhouwwerk maakt, beschouwt ze het als een levend wezen. Ze probeert zichzelf open te stellen en haar handen te laden met liefde, om die liefde vervolgens op elk kunstwerk over te brengen.
Ze studeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten en studeerde af met een Master of Science in Culturele Journalistiek aan de Universiteit van Amsterdam.
De wereld biedt een schat aan onderwerpen, thema's en emoties om op te reageren. Dit kan leiden tot diverse en evoluerende creaties naarmate je door verschillende fasen van je leven en ervaringen gaat.
Mijn streven is om de subtiliteiten en diepere betekenissen van de wereld om mij heen te vangen en te vertalen in kunst. Als dit lukt is het een prachtige manier om mijn eigen perspectieven en emoties te delen en tegelijkertijd anderen te raken en te inspireren.
Het gekozen materiaal speelt een cruciale rol in het artistieke proces omdat elk materiaal zijn eigen unieke eigenschappen en uitstraling heeft.
Ik maak bewuste keuzes bij het selecteren van materialen omdat deze keuzes direct van invloed zijn op het uiteindelijke resultaat van mijn werk.
Schaduweffecten spelen bij mijn reliëfwerken een belangrijke rol. Het verschil tussen natuurlijk daglicht en kunstmatige lichtbronnen kan opmerkelijke variaties in schaduweffecten geven. Het vermogen om schaduweffecten te manipuleren en bewust te gebruiken voegt een diepere betekenis en impact toe aan mijn reliëfwerken.
Ook vrolijke kunstwerken mogen niet ontbreken. Zij kunnen een welkome ontsnapping bieden uit het dagelijkse leven, een glimlach op ons gezicht toveren, ons aanmoedigen om positiever te denken en zelfs onze stemming verbeteren.
De keramische beelden van Koos Zwiers vormen een combinatie van verbeelding en werkelijkheid.
Ze maken de relatie tussen mens en natuur zichtbaar en roepen een beeld op van vitaliteit van de levende natuur in al haar schakeringen.
Al eeuwenlang projecteren mensen hun eigen gedrag op dieren.
De kameleon is slim, de steltloper onverstoorbaar, het nijlpaard gevaarlijk, de griffioen waakt en de basilisk is angstaanjagend.
Dat wordt in beeld gebracht.
Waarheid en verdichting gaan hierbij hand in hand.
Ik ben Thua Blaauw, 27 jaar wonend in Amsterdam.
Naast tekstschrijver en kunstenaar(artist) ben ik 8 jaar marinier bij het korps mariniers.
In een mindere periode van mijn leven, heeft schrijven en schilderen (met paletmes) mijn leven gered, zo heb ik een aantal van mijn verslavingen ingeruild voor een andere verslaving, de verslaving ‘creativiteit’ werd geboren.
Mijn werk is rauw, eerlijk, lief, stout, autobiografisch.
Veel schilderijen bevatten tekst, ik beschouw eigenlijk al mijn werk als zelfportretten.
'Om de wereld te begrijpen, moet je eerst je eigen geest verstaan; Mijn werk gaat over wat er in mij omgaat. Het gaat om dingen die je niet ziet, maar wel voelt. Momenten van inzicht, confronterende gedachten, twijfel, pijn, kwetsbaarheid. Maar ook over dankbaarheid en flarden alledaags geluk.'
Hoewel Ellen voornamelijk schildert met olieverf en acrylverf, experimenteert ze graag met allerlei andere media. Sinds een paar jaar heeft ze giethars aan haar middelen toegevoegd. Ook de grootte van haar werk varieert. Van 200x150cm tot een serie werk met giethars, zo klein als 10x15cm (WorkZ of Wonder). Dit contrast fascineert en inspireert haar.
Ellen werkt organisch, zonder al te veel planning vooraf. Tijdens het maakproces zoekt ze naarstig naar die klik met het werk in progress. 'Alsof het beeld dat wil ontstaan mij vertelt wat het nodig heeft om tot leven te komen.'
Welkom in mijn wereld!
Ik ben Dirk Fleischmann, ook wel bekend als niphisi, en ik ben erg blij dat ik aan deze tentoonstelling kan deelnemen.
Het begon allemaal acht jaar geleden... eerst met experimenteren en spelen met apps op de smartphone. Het vervormen, uitrekken en veranderen van de kleur van foto's met behulp van verschillende apps en hun filters... dat vond ik leuk.
Ondanks mijn voorliefde voor klassieke landschapsfotografie was ik gefascineerd door de visuele esthetiek van minimalistisch design.
Binnen korte tijd groeide het aantal volgers op Instagram en Facebook gestaag en bedraagt inmiddels 125.000. Berichten in tijdschriften, kleine tentoonstellingen, online interviews en gedrukte vragen namen plotseling toe. Naar aanleiding hiervan is onlangs mijn eerste website ontstaan.
Als eigenaar van een opticienswinkel heb ik nu een tweeledige aanpak en probeer ik mijn creativiteit en kunst te uiten als alternatief voor de traditionele werkroutine.
Veel plezier met het kijken naar mijn werken vol rust, sereniteit en emoties.
Mijn werken zijn te vinden op Instagram, Facebook en www.niphisi.com
© 2022 MicksArt Collectief. Powered by We’R Media