© 2022 MicksArt Collectief. Powered by We’R Media
MIJN BOODSCHAP MIJN ‘FEEL GOOD’ ART COLLECTIE.
Welkom in de wereld van geluk. Een wereld van mooi, een wereld van blij en vrolijk. Voel je zorgeloos en positief. Ga voor zacht en liefdevol in een harde samenleving vol frustratie, lust, hebzucht, jaloezie, verleiding en strijd. Hou van zacht, zoals je diep van binnen bent. Welkom in de flower power van de twintiger jaren!
IK, ALEK|SANDER. Mijn roots liggen in de reclame waar ik werkte als conceptmaker. Mijn creatieve werk werd genomineerd en bekroond. Daarna werd ik fotograaf. Ook mijn fotowerk viel frequent in de prijzen en werd in diverse galeries en musea en op fotofestivals in de wereld aan het publiek getoond. Als kunstenaar ben ik – Alek|sander – minstens zo ambitieus. Mijn streven is om wereldwijd een groot publiek te bereiken met een boodschap van geluk. Zoveel mogelijk mensen blij maken met mijn kunst; dat is mijn missie.
THE POWER OF FLOWER. Al mijn hele leven hou ik van bloemen. Daarom legde ik een archief aan dat ik nog dagelijks aanvul met nieuwe bloemen. Met deze beelden creëer ik nu collages die mijn boodschap van liefde en geluk uitdragen. Bloemen zijn in staat om de harde werkelijkheid te verzachten. Om wat kwaadaardig is te ‘verbloemen’. Mijn bloemen laten je het spanningsveld beleven tussen wat je ziet en wat je voelt.
THE FUTURE OF ‘FEEL GOOD ART’. We leven midden in het informatietijdperk. De hele dag worden wij op de hoogte gehouden van de gebeurtenissen in de wereld. Of je nou wilt of niet, je kunt je er niet voor afsluiten. Aanslagen in het midden oosten, dreiging in het westen, natuurrampen in de Oriënt, het leven om ons heen wordt steeds donkerder. Het verlangen groeit om even lekker weg te dromen en je gewoon goed te voelen. En dat wil ik – Alek|sander – met heel mijn feel good (h)art je gunnen.
Rineke Hollemans houdt zich bezig met grafiek (hoogdruk, voornamelijk houtsneden). Zij is geboren in 1950 in Uitgeest en woont in Assen. Van 1992 tot 1997 heeft zij op de Academie Minerva in Groningen gestudeerd. Zij is aangesloten bij de Vereniging der Noordelijke Hoogdrukkers 'Holt'.
De vele vormen die in het landschap voorkomen probeert Rineke Hollemans te laten zien in een houtsnede, meestal uitgevoerd in de zgn. 'legkaarttechniek'. Zij maakt hierbij gebruik van één houtplaat, die net als bij een legpuzzel in verschillende stukken wordt gezaagd. Hierdoor kan met verschillende kleuren tegelijk worden afgedrukt.
In haar atelier geeft ze op open dagen een demonstratie en uitleg over de werkwijze in de legkaarttechniek. Andere hoogdruktechnieken, zoals de reductie- en deelplaattechniek, kunnen op verzoek gedemonstreerd worden. Technieken: grafiek (hoogdruk, voornamelijk houtsnedes), schilderen, ruimtelijk werk.
Surreal animal art by visual artist Anneke Bloema
As a kid, I loved drawing and animals and playing outdoors. At home, I was allowed to keep many pets, including a cat, rabbits, guinea pigs, and chickens. I loved to take care of them.
I have an older brother and a younger sister. We’re very close in age. I have fond memories of our imaginative childhood together. We played and fought together as pirates, as princes and princesses, and of course as ourselves.
When I was 18 I took photography as a hobby, soon after enrolling in a course at ‘De Fotovakschool’. Gradually photography became my profession, and in 2001 I founded my own company The Factory II.
I started to do more and more graphic designs like collages. In time I found a way to tell the stories I wanted to tell. After winning an important prize for my illustrations, I was very encouraged to go on. And that’s what I did. Nowadays I spend a lot of time making these collages. Having a very big photo archive of my own allows me to use mostly my own pictures in my storytelling animal artwork.
Kunstenaar Harry Arling ziet schoonheid in elk afvalproduct.
De basis voor een nieuwe Kosmotronik is altijd een plastic item. Een item dat bijvoorbeeld ooit een huishoudelijk apparaat was, zoals een föhn of een mixer. Deze items, eenmaal gebroken, worden door de meeste mensen als afval beschouwd, maar Harry ziet de schoonheid erin. Hij ontwerpt een nieuwe Kosmotronik helemaal vanuit het niets en in plaats van zich beperkt te voelen door met bestaande materialen te werken, recyclet hij het afval tot kunst.
Lange tijd dacht Harry dat deze manier van kunst maken beperkingen had, omdat zijn uitgangspunt altijd een bestaande vorm is. Dit voorkomt dat hij een totaal nieuwe vorm of figuur creëert. Maar nu zijn kunst volwassen is geworden en zijn creaties unieke kunstwerken blijken te zijn, vindt hij deze manier van werken niet langer een beperking. Zijn Kosmotroniks zijn het bewijs dat het werken met bestaande materialen hem niet beperkt, maar zijn kunst juist veel sterker maakt
Elke Kosmotronik ontwikkelt en ontstaat tijdens de bouwfase, Harry gebruikt nooit een tekening noch maakt hij van tevoren een plan, ze evolueren tijdens de bouwfase totdat de Kosmotronik klaar is. Voor Harry is het bouwen van een Kosmotronik een avontuur van begin tot eind. Harry heeft veel oog voor detail, elke Kosmotronik is uniek.
ANNIGJE (1961) tassen is vaste exposant bij Micksart Gallery.
Het is inmiddels meer dan 10 jaar geleden dat de eerste tas gecreëerd werd. Ergens tussen slapen en ontwaken is er een helder beeld ontstaan van de tas die ik ging maken. Inmiddels zijn er vele ANNIGJE’s in gebruik over de hele wereld. De tassen zijn altijd unica’s en kenmerken zich door enthousiast kleur gebruik en eigenwijs design.
Samen met Erik en ons team geven we vorm aan het MI&ANN label: Art Jackets.
Samen zijn we creatief ondernemer en promoten we met veel plezier deelnemende kunstenaars.
Mijn vader heeft na de oorlog de afdeling Edelsmeden Academie Maastricht opgericht. Hij was daar zeer intensief mee bezig, thuis was ook Academie. Vakantie in Frankrijk, dat waren zoektochten naar een klein Etruskisch beeldje of een Luristan bronsje, het ging over de Eufraat en de Tigris, Mesopotamia en waar is voor de eerste keer brons gegoten en veel meer.
Vaak ging ik mee naar de Academie, het rook daar lekker naar vuur en andere spannende zaken, pek bijvoorbeeld. Maar ik wou geen kunstenaar worden, ik wilde iets normaals doen. Het liep anders, mijn moeder, de stabiele factor, werd ziek en stierf veel te jong. Ik ging vanaf toen mee naar de Academie, het was te moeilijk niet het edelsmeden, maar de mensen.
Na de Academie heb ik heel lang niet gewerkt, ik kreeg kinderen (eindelijk iets normaals). Toen de kinderen de deur uit waren ben ik gaan werken in de Bronsgieterij Sijen (een leerling van mijn vader). Na jaren werken voor andere beeldhouwers kreeg ik steeds meer de behoefte om weer voor mezelf iets te maken. En nu ben ik steeds verbaasd dat ik maak wat ik maak. Er is toch iets ingestopt wat er nu alsmaar uitkomt. Ik heb veel gekeken en gezien.
Opleiding: Academie Beeldende Kunsten Maastricht afd. Edelsmeden 1963-1968
De Schevevazekes, gemaakt door Tom Maeseele (°1984) Roeselare, worden steeds opgebouwd via de traditionele colombin techniek waardoor iedere vaas uniek is. Ze worden telkens gedecoreerd met een ProudLady - welke een eerbetoon zijn aan alle zelfstandige trotse vrouwen in zijn leven - of de ShyGuys die enerzijds gebaseerd zijn op zijn eigen persoonlijkheid maar anderzijds ook een teken zijn naar de alfamannetjes. 'Bad boys zijn zo last year'.
Beeldend kunstenaar Christian van Hedel (1974) schildert voornamelijk non-figuratieve abstracte kunst. Hij is al ruim 20 jaar actief als beeldend kunstenaar. Christian begon als autodidact kunstenaar, maar na het volgen van diverse workshops raakte hij er steeds meer in geïnteresseerd, zo volgde hij de beeldende kunstopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU). Zijn werk is regelmatig te vinden op diverse kunstbeurzen en tentoonstellingen in Nederland, België, Duitsland, Spanje, Denemarken, Frankrijk, Italië, China, New York en alles daartussenin.
Christian heeft voor zijn kunstwerken al verschillende internationale publieksprijzen gewonnen. Zijn werken worden wereldwijd verkocht. In een museum in China maakt zijn werk deel uit van de vaste collectie van het museum.
Begin 2017 startte Christian een gloednieuw project dat hij “Fiction Elements” noemde. Deze nieuwe serie bestaat uit kleurrijke muurvullende schilderijen. De werken zijn geïnspireerd door de natuurlijke en essentiële spirituele energieën van het dagelijks leven. Bewust van het onbewuste worden zowel ondoorzichtige als transparante vlekken, lijnen, vormen en lijnen geschilderd op canvas of op houten panelen. De contrasten tussen donker en licht, kleuren en zwart en wit voeren altijd de boventoon. De vormen zijn heel precies gedefinieerd, precies opgeroepen door de verfmaterie of ontstaan door het eigenzinnige gebruik van penselen of paletmessen. Door de zwarte lijnen die Christian in zijn werk gebruikt, wordt het een abstracte komische weergave die het geheel in evenwicht brengt. Zijn werk neigt naar street art of urban art. De kunstwerken zijn visuele concentraties van ervaringen, dromen en reflecties. Autobiografische beelden, waarin Christian het waarnemingsveld voorbij het puur visuele probeert te verbreden. Er is meer aan de hand dan je ziet; kunst als voedsel voor het oog en de geest.
Als klein kind ben ik begonnen met tekenen en schilderen en sindsdien ben ik nooit meer gestopt. Van 2012 tot 2016 heb ik gestudeerd aan de Kunstacademie HKU in Utrecht. In deze periode heb ik mijn eigen visie en kijk ontwikkeld op hoe ik de wereld zie. Die visie weerspiegelt zich nu in mijn kunstwerken.
Voor deze serie uitgesneden schilderijen ben ik op zoek gegaan naar de grens van een kunstwerk. Waar begint een kunstwerk en waar houdt het op? Houdt het op buiten het kader of kan het kunstwerk ook voortleven buiten zichzelf? In ons onderbewust zijn of onze eigen beleving bijvoorbeeld? Met deze vragen begon ik mij ook af te vragen waarom schilderijen eigenlijk bijna altijd uit een geometrische vorm bestaan. Op zoek naar een spanning tussen de wereld binnen het schilderij en daarbuiten, vloeien de werken zich in organische vormen over de muur.
De natuur is altijd mijn fascinatie geweest. Met de natuur bedoel ik de echte ongerepte natuur waar de mens nog niet is binnengedrongen, de natuur zoals die was voordat wij er waren, onze algemene oorsprong en het fundament van het bestaan. Ik ben constant op zoek naar deze natuurlijke werelden. Ze liggen buiten ons gezichtsveld, stil en tijdloos, als een onderliggende basis voor het leven, altijd aanwezig, maar niet altijd zichtbaar.
Els Hoonhout is geboren (1960) en getogen in Rijswijk Z-H. Na een studie tot theaterdocent heeft zij tot 1998 in het theateronderwijs gewerkt, waarvan de laatste 10 jaar aan ArtEZ (Hoge school voor de kunsten Arnhem).
Van 1998 t/m 2002 woonde zij met haar gezin in Amerika, waar zij aan de Augusta State University het domein ‘fine arts, drawing and painting track’ gevolgd heeft. Hier is zij cum laude afgestudeerd en heeft zij diverse prijzen gewonnen.
Weer terug in Nederland heeft zij zich verder ontwikkeld als zelfstandig beeldend kunstenaar en ook deels haar oude beroep als theaterdocent weer opgepakt bij collectief Klapstuk en Theaterschool Koperen Kees. Theater en beeldende kunst hebben voor haar veel overeenkomsten en voeden elkaar. Zowel als in haar theaterpraktijk als in haar beeldende kunst gaat het om mensen en hun verhaal.
Over haar werk: “Ik hou van mensen, leven en avontuur. Geluk bestaat in de momenten die zich in het alledaagse verschuilen. Als je die kunt zien en daarvan kunt genieten, dan ben je gelukkig. Ik probeer in mijn werk het alledaagse, de mens met al zijn gedoe, te vangen in een moment. Daarbij maak ik bewust gebruik van de ondergrond en de dialoog tussen waar het over gaat en waar het op geschilderd is. Hiervoor gebruik ik kleur, compositie en experimenteer ik met het materiaal van de ondergrond. Ik wil anderen te prikkelen en te verwonderen. Verwondering doet je even stilstaan, vragen waarom iets je raakt en laat je kijken met je hart.”
Het werk van Dijkslag kenmerkt zich door zijn grafische werkwijze.
Met kenmerkende strakke lijnen worden bekende en minder bekende landschappen en industriële bouwwerken tot bijzondere sferische composities verheven.
Sinds ik in 1999 afstudeerde aan de Amsterdamse Klassieke Academie van Beeldende Kunsten, ben ik nooit gestopt met experimenteren met verschillende kunstmaterialen.
Het hoofdthema van mijn schilderijen: “Menselijke perceptie van de omringende wereld: hoe onze psyche de werkelijkheid vervormt om een illusie te creëren die voor ons gemakkelijker is om waar te nemen." In zijn filosofische ‘Allegorie van de Grot’ beschrijft Plato de manier waarop mensen de wereld waarnemen als illusoir, bedrieglijk en niet de ware essentie van de dingen overbrengend. De vragen die ik onder de aandacht van de kijker breng zijn: “Hoe kan deze theorie zich tegenwoordig manifesteren, in het tijdperk van globalisering en informatietechnologie? En als deze theorie wordt bevestigd, wat is dan subjectief waar, de onvervormde werkelijkheid voor ieder van ons?”
Om de schilderijen in deze serie te maken, heb ik ervoor gekozen om met olieverf te schilderen op gepolijste, koperen en aluminium platen. Het idee achter het werken op zulke gladde, spiegelachtige oppervlakken is dat de kijker zijn aandacht zowel kan richten op de weergave van glanzende vormen als op fragmenten van zijn eigen reflectie op de ongeverfde delen van het metaal. Michelangelo Pistoletto en Douglas Gordon gebruikten de reflectie van de kijker als onderdeel van hun composities. Ik wil de toeschouwer zodanig onderdompelen in de ruimte van mijn werk dat hij zijn spiegelbeeld niet alleen gaat zoeken in het ongeverfde metaal, maar ook in de spiegelobjecten die op het schilderij zijn afgebeeld.
Nauwe contemplatie is een van de hoofdtaken van de meeste meditatiepraktijken. En de schilderijen uit deze serie heb ik juist gemaakt als meditatieobjecten.
Mijn schilderijen zijn een samenspel van vormen en kleuren. Schilderen doe ik zonder vooraf bedacht plan. In mijn abstracte, kleurrijke werk staat de uiteindelijke dynamiek in de compositie centraal. Er is veel variatie in werk en werkwijze, zowel sober, subtiel, minimalistisch als lyrisch, abstract expressionistisch.
Gewerkt wordt met acrylverf op doek of paneel. Gebruik makend van gemengde technieken (met o.a. zijdepapier, kranten, gel-mediums, zand, aluminiumfolie) krijgt het werk een prachtige huid en een bijna organische uitstraling.
Al zoekend, uitproberend, ontstaat het schilderij, het eindresultaat is voor mij altijd spannend en verrassend. Schilderen is voor mij een prachtige manier om gevoelens te uiten en indrukken te verwerken.
Altijd lastig om iets over jezelf te vertellen, maar …. ik ontwerp en produceer al ruim 25 jaar diverse woonaccessoires, zoals klokken en sfeerlampen in mijn atelier in Dronten. Naast het gebruik van verschillende productietechnieken zoals flatbed printing, frezen, laseren, warm buigen, zagen en 3D-printen ben ik in 2003 ook gestart met een lang gekoesterde wens om ook te gaan schilderen. Ik gebruik acrylverf op hoogwaardig kunststof.
Mijn drive als autodidact kunstenaar is dat ik aan dagelijkse gebruiksvoorwerpen een extra dimensie toevoeg. Bijvoorbeeld een sfeerlamp is overdag al een mooi kunstobject, maar ’s avonds heeft het een totaal andere uitstraling.
Kortom: functionele kunst made in Holland met als extra dat ieder object UNIEK is!
Heeft u specifieke wensen laat mij dit dan weten.
Natuurlijk kunt u (op afspraak) ook mijn atelier bezoeken.
Dus laat u verrassen!
Wikje Schoon Berentschot - 1963
Studied autonomous painting at the CABK art academy in Kampen from 1980 to 1984, where she mainly focused on composition, material research, handwriting and collage techniques. But something was still missing. After years of struggling and searching, she noticed De Gericault's Mad portraits in old textbooks. Thus began a new search. The real turning point came when she accidentally discovered stone sculpting. Contrary to the usual practice of working directly in stone (en taille direct or direct carving) no abstract or abstracted work. But she started to work figuratively, almost realistic. This started the shaping of silent witnesses to injustice, vulnerability and fears.
In recent years, in addition to working in stone, she has also devoted herself to other materials such as wax and clay. This results in bronze, acrylic or aluminum sculptures. This opens up completely different possibilities in design.
Maarten de Mink is een graficus met een direct herkenbare tekenstijl. In zijn zeer karakteristieke werk combineert hij zorgvuldig het abstracte met het figuratieve, waardoor er een mooi evenwicht tussen beide ontstaat. Met deze werken wil hij grafische 'verhalen' vertellen die een veelheid aan invalshoeken hebben, maar tegelijkertijd, vreemd genoeg, heel helder overkomen.
Om dit te bereiken combineert hij afbeeldingen uit tijdschriften met vormen en figuren uit zijn eigen verbeelding. Zijn tekeningen in collagestijl worden beschreven als 'psychedelische vensters naar een gebroken universum dat smaakt naar Picasso en Monty Python'. Andere trefwoorden om zijn kunst te omschrijven zijn 'levendig', 'speels' en 'organisch maar schoon'.
Maarten is een autodidact en tekent al vanaf het moment dat hij een pen kon vasthouden. Het grootste deel van zijn werk is in zwart-wit. De kunstenaar gebruikt voor het maken van zijn tekeningen meestal watervaste stiften, computers en kopieermachines.
Merel Wendt (1999) is illustrator, graficus en flessenliefhebber.
Flessen zijn voor haar een onuitputtelijke inspiratiebron, ze fungeren als personages in haar werk. Als maker probeert ze haar fascinatie voor hun vorm te visualiseren door hun eigenschappen, zoals vorm, kleur en grootte, te manipuleren. Ze rekt ze uit, blaast ze op en overdrijft ze. Hiermee wil ze de kijker opnieuw kennis laten maken met de fles als vorm en object.
Haar geïllustreerde flessencollectie begon als haar afstudeerproject genaamd PFAND, waarin ze haar rol als illustrator en flessenliefhebber gebruikte om de onzichtbare collectie van de Berlijnse statiegeldverzamelaars te visualiseren.
Dit culmineerde in een grootschalig vormonderzoek naar de fles, dat nog steeds loopt. In haar werk hanteert ze een analoge benadering, waarbij ze gebruik maakt van technieken als lithografie, zeefdruk, keramiek en potlood.
Geboren in 1951 in Nederland.
Na een korte danscarrière begon hij in 1976 met decorontwerp. Aanvankelijk ontwierp hij voor ballet, waarbij hij samenwerkte met vooraanstaande choreografen als Jiri Kylian en William Forsythe. Maar kort daarna had hij voor alle grote Nederlandse toneelgezelschappen gewerkt en recentelijk voor diverse theaters buiten Nederland.
Tom Schenk heeft de verschijningsvorm van diverse theatergerelateerde boeken in Nederland geïllustreerd en/of vormgegeven, waaronder de complete theaterencyclopedie Theaters in Nederland sinds de zeventiende eeuw. Zijn eerste geïllustreerde kinderboek Lukas und Lili verscheen in het voorjaar van 2011, nog drie boeken zijn in voorbereiding.
Zijn ontwerptekeningen voor decors en kostuums zijn uitgegroeid tot kunstwerken op zich. Sinds het midden van de jaren tachtig zijn er regelmatig tentoonstellingen van zijn tekeningen en schilderijen.
Rond 2018 begon hij zich steeds meer op het schilderen te concentreren. Zijn eerste solotentoonstelling in februari 2020 (in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag) was een groot succes.
In mijn werk gaat het om een combinatie van verschillende technieken. Een belangrijk onderdeel hiervan vormt het over elkaar aanbrengen van verschillende lagen half transparant architectenpapier. Dit papier is bij uitstek geschikt voor de uiteenlopende bewerkingen die het werk tijdens het ontstaansproces ondergaat. De basis is een grote aquarel op 3 á 4 laags zuurvrij karton.
Wanneer de aquarel droog is, aquarelleer of plak ik verder met voorgestructureerd of beschilderd transparant architectenpapier. Door schuren verandert het oppervlakte en kan verder geschilderd worden. Dit geeft het gekleurde oppervlak een meer specifieke huid. Over deze structuur kan verder getekend worden. Dit geeft het gekleurde oppervlak een grafisch accent.
Met potlood en krijt in een werkstuk doorwerken maakt als het ware een soort grijssluier mogelijk. Deze verfijnde 'tekenstructuur' geeft het werk dikwijls een milder voorkomen.
Door het werken op meerlaagskarton is het mogelijk gedeeltes weg te snijden. Je brengt dan weer een volledig nieuw wit basisvlak in het werk aan. Wanneer het werk klaar is wordt het afgewerkt met een aantal lagen zijdeglans acryllak.
Vanuit structuur en kleur werk ik naar een samengaan van deze elementen. Een zwak heimwee naar het landschap met al zijn onderwerpen blijft hierbij evident.
Essentie blijft het willen slaan van een brug tussen emotionele directe betrokkenheid en een esthetische uitwerking anderzijds.
Iris Bavelaar is een in Amsterdam gevestigde kunstenaar wiens werk haar onberispelijke oog voor esthetiek weerspiegelt en is geïnspireerd door haar voortdurende nieuwsgierigheid naar een breed spectrum aan kunstvormen en het verhaal dat ze vertellen.
Een creatieve jeugd hebben gehad, aangemoedigd door haar vader; een passie voor illustreren klonk door in haar jonge jaren, maar pas na het volgen van een kunstopleiding aan de KABK besloot ze een carrière als professioneel kunstenaar na te streven.
Haar contemplatieve en romantische kijk op de wereld om ons heen vertaalt zich in haar werk als schilder, grafisch ontwerper en art director. Het creëren van esthetisch aantrekkelijke beelden, gekenmerkt door de balans tussen tegengestelde factoren. Haar grafische werk weerspiegelt duidelijk delicate maar sterke componenten door de combinatie van vloeiende vormen en minimalistische letters.
Nanna Lahn is geboren en opgegroeid in Denemarken. Avonturierlust bracht haar naar Nederland. Hier studeerde ze aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Ook volgde ze de opleiding tot kunstdocent aan de Amsterdamse Hogeschool van de Kunsten. Momenteel werkt zij aan een research master op de Universiteit van Amsterdam.
Nanna onderzoekt haar hele loopbaan het landschap en wat het verbeelden van het landschap zegt over onze relatie met de natuur.
Het meest recente onderzoek van Nanna zijn landschappen met de zogenaamde “human bycatch”, mensen die per ongeluk worden gefotografeerd door camera’s die bedoeld zijn om wilde dieren in de gaten te houden. Vaak zijn deze mensen bezig met iets privé’s, zij doen hun behoeftes in de natuur of hebben seks, veel zijn ook bezig met illegale activiteiten zoals drugsgebruik of stroperij.
Verhalen van keramiek en brons
Met haar figuratieve Keramiek en bronzen sculpturen creëert Anouk verhalen die een reflectie vormen van het leven. In haar beelden speelt ze graag met tegenstellingen. De onderwerpen voor haar beelden kunnen variëren van diepzinnige tot komische vertellingen. De uitwerking van haar kunst is een samensmelting van vakmanschap en gedetailleerde afwerking.
De kracht van haar beelden schuilt in hun humor en verbeeldingskracht.
Geboren in 1958 te Amsterdam.
Marten woont in Winschoten tussen de polders van het Noorderland.
Na enkele jaren bezig geweest te zijn met muziek en conceptuele projecten begon Marten met schilderen. Zijn inspiratie is de enorme weidsheid van het noorden en de wadden. Zijn werk laat de stilte zien die je kunt ervaren als je “in the middle of nowhere” staat.
Als je in het “niets” staat, met de horizon aan alle kanten, dan voel je jezelf pas verbonden met de natuur, met de plaats waar je bent.
De stilte blijft dan niet beperkt tot je oren.
Marten is naast het schilderen een filmmaker van documentaire- en speelfilms. Ook in zijn films laat hij de rust zien die je kunt ervaren als alles wat langzamer gaat, wat stiller is.
De spanning tussen lichamelijke kracht en kwetsbaarheid, genderidentiteit en machismo spelen een grote rol in het werk van Sander Wiersma. Hij vindt het fascinerend om te spelen met wat er maatschappelijk gezien doorgaans mannelijk en vrouwelijk gevonden wordt.
Deze rolverdeling heeft volgens de kunstenaar voornamelijk een culturele oorsprong heeft en niet zozeer alleen te maken heeft met de biologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Hij constateert dat het lijkt alsof de wereld een nieuwe fase van patriarchaal denken is ingeslagen met een heropleving van oude rolpatronen waarbij de typische alpha-man de machtspositie opeist. De kunstenaar voelt de drang om in zijn werk te reageren op dit patriarchale systeem door het geïdealiseerde (macho) manbeeld te laten kantelen. Dit werkproces heeft resulteert in een (immer uitdijende) serie werken onder de titel ‘War Gods’ en een serie kleinere collages getiteld ‘Golden Boys’.
Waar hij voorheen voornamelijk met aquarelverf, inkt of pastelkrijt werkte, is Wiersma voor deze nieuwe serie werken gaan experimenteren met collagetechnieken. Het toeval toelaten is hierbij erg belangrijk. Hij wil telkens weer verrast worden door het creatieve proces en daarmee het uiteindelijke resultaat. Op een intuïtieve manier laat de kunstenaar zich leiden door spontane ingevingen waarbij hij vertrouwt op zijn gevoel dat elke stap die genomen wordt klopt. In het geval van de collages is het vaak heel erg lang bladeren in de magazines totdat het juiste stukje van de puzzel is gevonden. Wiersma weet dus nooit precies hoe een werk er uiteindelijk uit komt te zien, wat het proces enorm spannend houdt.
Na de Grafische School en 1 jaar Rietveld Academie ben ik gaan schilderen met olieverf en heb een meerdere cursussen lithografie (steendruk ) gevolgd. Ik ben overgestapt op tekenen en mono prints omdat ik beter overweg kan met dit materiaal. Sinds 2005 maak ik ook droge naald etsen.
Mijn werk is illustratief en dieren (met menselijke trekjes ) spelen daarin een belangrijke rol.
Fantasie en humor zijn voor mij belangrijk en bij ieder werk geef ik de toeschouwer de kans om zijn eigen verhaal erbij te bedenken.
Na de Grafische School en 1 jaar Rietveld Academie ben ik gaan schilderen met olieverf en heb een meerdere cursussen lithografie (steendruk) gevolgd. Ik ben overgestapt op tekenen en mono prints omdat ik beter overweg kan met dit materiaal. Sinds 2005 maak ik ook droge naald etsen.
Mijn werk is illustratief en dieren (met menselijke trekjes) spelen daarin een belangrijke rol.
Fantasie en humor zijn voor mij belangrijk en bij ieder werk geef ik de toeschouwer de kans om zijn eigen verhaal erbij te bedenken.
Mots Kocic, geboren en getogen in Joegoslavië, nu Kroatië….Met veel passie werkzaam geweest als meubelmaker, zoals de meeste meubelmakers dat zijn… Inmiddels vrij om zijn vrije tijd te besteden aan wat hij echt mooi vindt: het creëren van gebruiksvoorwerpen van hout met een bijzonder design… Zijn werken worden gekenmerkt door de gedachte dat zoiets nog niet eerder is gemaakt of gezien…
Hij heeft geëxposeerd tijdens diverse tentoonstellingen in Steenwijkerland (“Als je van hout houdt”, “Zevensprong”, enz). Een van zijn kleurrijke ladekasten is gedoneerd aan het ziekenhuis Isala, kinderafdeling…..
In 2019 heeft hij meegedaan met de “Zomerexpo 2019”…..Dit is de lands grootste kunstverkooptentoonstelling…. De tentoonstelling trok 78.000 bezoekers, er kwamen veel enthousiaste reacties en een kwart van de werken werd verkocht. Mots zijn ladekast heeft 3 maanden bij de Fundatie Zwolle gestaan…en veel lovende reacties ontvangen….
Doorgaan zolang het kan om mooie dingen te kunnen maken, in alle vrijheid, is zijn motto!
Geboren en getogen in Nederland, (Paramaribo, 1971) heeft roots in Suriname en Indonesië, groeide op in Delft. Een hedendaagse kunstfotograaf wiens werk de conventionele grenzen van fotografie overstijgt. Haar unieke visie en technieken hebben haar internationale erkenning opgeleverd en haar naam is synoniem geworden met innovatieve beeldtaal.
Karto begon haar reis in de wereld van de fotografie met een passie voor portretfotografie, maar al snel evolueerde haar werk naar meer abstracte en conceptuele vormen. Ze gaat verder dan het vastleggen van momenten; ze creëert beelden die complexe verhalen vertellen en diepere betekenissen verkennen.
In haar City landschappen is er aandacht voor Architectuur en Natuur. In Karto's werk dient architectuur vaak als een symbool voor de door de mens gecreëerde wereld. De natuur in haar werk roept emoties op en brengt de kijker in vervoering voor bijzondere natuurgebieden die wij dreigen te verliezen. Het contrast tussen de organische schoonheid van de natuur en de door de mens gemaakte structuren roept vragen op over de relatie tussen de mens en de omgeving.
In een wereld waarin beeldcultuur steeds belangrijker wordt, is Mariska Karto een kunstenaar wiens werk ons eraan herinnert dat fotografie niet alleen gaat om het vastleggen van de realiteit, maar ook om het creëren van nieuwe werelden en het verkennen van de diepten van de menselijke ziel. Haar kunst zal ongetwijfeld blijven resoneren en ons blijven uitdagen om verder te kijken dan wat we op het eerste gezicht zien.
Mijn huizen, gebouwen en objecten maak ik meestal met een knipoog naar de werkelijkheid.
Hierbij zijn vlakken en vlakverdeling en ritme en herhaling van ritme van groot belang.
Naast de strakke vormgeving streef ik door het glazuren een gelaagdheid na en probeer een verweerd uiterlijk te creëren.
Ik bouw alles op uit platen klei. Daarna snijd ik alles uit en monteer het later weer aan elkaar. Meestal maak ik kleine openingen in mijn werk. Hierdoor gaat het licht een rol spelen.
Bij mijn ”ruïnegebouwen” wordt het uiterlijk bepaald door de invloed van het licht.
Bij het maken van mijn huizen en gebouwen is de moderne architectuur veelal een inspiratiebron.
Beeldmaker
In 1998, na de kunstacademie, ben ik mijn carrière als grafisch ontwerper gestart. De afgelopen 25 jaar heb ik als zelfstandig creatief aan een diversiteit van projecten gewerkt. Door de productie van een documentaire ben ik gaan experimenteren met een camera. De natuur als mijn inspiratiebron, mijn werk een grafische interpretatie.
Afhankelijk van de omstandigheden werk ik met een digitale of analoge camera en gebruik ik verschillende (in-camera) technieken zoals double exposure en beweging. Hierdoor vormt zich een visueel samenspel tussen de natuurlijke omgeving en een grafische weergave. Technieken, materialen en papiersoorten geven een extra dimensie, voor elk werk kies ik een uitwerking die het beeld nog eens extra versterkt.
Ortaire werd geboren in Normandië, Frankrijk. Na zijn studie Beeldende Kunst in Cherbourg vestigde hij zich in de regio Bretagne, waar hij met zijn gezin aan zee woont.
Ortaire werkt met verschillende materialen en pigmenten om zijn unieke geschilderde vissen te creëren, waarna hij ze in paraffinewas ophangt en ze bedekt met transparante hars. Echte sardientjesblikken (vervaardigd in zijn omgeving) worden waar mogelijk gebruikt om een interessante dynamiek te creëren tussen een industrieel, in massa geproduceerd alledaags voorwerp en kunst.
Met zijn ongebruikelijke materiaalmix wil Ortaire ons amuseren en verrassen met dit onverwachte huwelijk tussen het commerciële en de ambachtsman. Ortaire heeft werk tentoongesteld in de Koninklijke Academie en in heel Frankrijk, Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Zwitserland.
Teodóra Róka werd in 1998 in Hongarije geboren en woont momenteel in Nederland. De afgelopen 4 jaar heeft ze haar eigen praktijk als zelfstandig kunstenaar en curator onderhouden, voornamelijk gericht op schilderkunst, beeldhouwkunst en performancekunst. Ze heeft een 2-jarige residentie bij Het Clubhuis afgerond en volgt momenteel de Oriëntatiecursus van de Gerrit Rietveld Academie.
Naast verschillende solo- en groepstentoonstellingen richtte en cureerde ze de kunstenaarsresidentie ‘DREAMZZ’ voor vrouwelijke kunstenaars, en werkte ze samen met partijen als Explore the North, Arcadia, Welcome to the Village en Stukafest.
Róka’s huidige serie werken, ‘op de automatische piloot’, probeert de essentie van organische vormen vast te leggen en de vloeibaarheid en onderlinge verbondenheid te omarmen die alle levende wezens kenmerkt. De werken suggereren een bemiddeling op het gebied van de dingen en de complexe relaties die we delen met de objecten en entiteiten die ons omringen. Deze werken onthullen de stille stemmen en de verhalen die ze met zich meedragen.
Deze eindige en veranderende aard van de werkelijkheid wordt weerspiegeld in haar werk, vastgelegd in de boeiende blauwtinten en de diepte en beweging op het doek. Haar werk nodigt de kijker uit om de organische vormen die ons omringen te vieren, en daarbij troost, inspiratie en een diepgaande verbinding met de essentie van het leven zelf te vinden.
Op de rand van wankel evenwicht volg ik zonder rede de stem van mijn gemoed, zoekend naar ongeremd verbeelden. Mijn beeldtaal is die van gelaagdheid, de voelbaarheid van materie, soms een aai maar ook bruut en weerbarstig. De intentie waarmee ik in verdikte verflagen vol kleur kras en teken, laat een verhalende verbeelding ‘tevoorschijn’ groeien.
Opleiding: ABK Minerva Groningen.
Ruben Koerhuis (1959) heeft zich altijd met beeld bezig gehouden. Eerst als maker van (opdracht)video’s en fotograaf, waarbinnen hij gewend was aan het invullen van een vaststaand kader. Het ‘waarom’ van dat beeld, als bewust onderdeel van een groter geheel, stond daarbij altijd centraal. Dat is terug te vinden in het huidige werk: abstracte beelden met een persoonlijk verhaal. Geen enkel werk is toeval en het is nooit alleen maar vorm. Bij een geslaagd beeld is er een balans tussen het narratief, de emotie, het ambacht, de continuïteit en groei binnen een thema en de blijvende verwondering door het ontdekken en het uitvinden. Terugkerende elementen, zoals lood, koper en leisteen, of de bol en de cirkel, worden gebruikt als thema en verhalenverteller en geven vorm aan basale verlangens of (primaire) gevoelens. Als was het de verstilling van momenten uit het leven van de maker. Werk met een bedoeling. Toch hebben ze generieke titels. Dit is om de toeschouwer niet in een bepaalde kijkrichting te duwen. Voor de maker is het af, voor de nieuwe kijker begint het bij de eerste keer kijken, waarbij de oorsprong er niet toe doet. Hoewel het ook geen geheim is: als er naar gevraagd wordt, krijgt men uiteraard uitleg.
Rita Siemons – Bartelds uit Smilde was jarenlang werkzaam in het kleuteronderwijs. Ze begon haar creatieve loopbaan met textiele werkvormen en schilderen. Naast deze disciplines ontdekte Rita het edelsmeden.
Zij volgde gedurende meerdere jaren cursussen edelsmeden aan het ICO in Assen, wat tot op heden resulteert in prachtige sieraden, waarmee zij exposeert in de galerie.
Haar sieraden zijn ingetogen combinaties van strakke omlijstingen met daarin vaak organische elementen. De meeste sieraden zijn uitgevoerd in goud of zilver.
Rita zegt hier zelf over: ‘Goud en zilver zijn boeiende materialen die goed bij eigentijdse sieraden passen. Mijn sieraden ontstaan naar eigen ontwerp. Het ontwerp is de basis van een sieraad. Je geeft het daardoor een eigen identiteit mee.’
Geboren in 1966 in Rawicz, Polen
Studies aan de Staatshogeschool voor Schone Kunsten in Poznań (schilderkunst) en de Academie voor Schone Kunsten in Ljubljana (grafiek). Diploma cum laude in schilderen in het atelier van professor Jan Świtka.
Sinds 1990 werkt hij aan de Staatshogeschool voor Schone Kunsten (momenteel Universiteit voor de Kunsten) in Poznań.
Van 2003 tot 2011 had Kuszczak de leiding over de Anatomische Tekenstudio voor de eerstejaarsstudenten en sinds 2011 is hij manager van de Anatomische Tekenstudio.
Beurshouder van het Ministerie van Cultuur en Kunst.
Tweevoudig winnaar van het Poolse Festival voor Hedendaagse Schilderkunst in Szczecin.
Als docent heeft hij samengewerkt met verschillende universiteiten in Europa, zoals de Hochschule der Künste in Berlijn en de Hochschule für Bildende Künste in Brunswijk,
Hij presenteerde zijn eigen schilder-, teken-, grafische en fotografische werken op meer dan honderd individuele en collectieve tentoonstellingen in Polen en in het buitenland.
Schilderen is voor mij het leven hoe het zich aandient, hoe ik langs de dingen wandel en wat er op mijn pad komt.
Het positieve in het leven is voor mij heel belangrijk. Toch ontkom je er soms niet aan dat er minder leuke dingen op je weg komen. Dan volgt er steevast een vertaling op een doek.
Positief in het leven staan, daar haal ik heel veel energie uit.
Het landelijke waarin ik woon zorgt voor heel veel inspiratie. Hier kan ik ontzettend genieten van de stilte. Ook een krachtig stuk muziek past er op bepaalde momenten bij.
Ik voel me een superrijk mens, dat ik daarmee bezig mag zijn!
Hein Winters is een graffiti kunstenaar uit Emmen.
In 1994 is Wilma gestart met boetseren. Bij een kunstencentrum in Assen heeft ze cursussen gevolgd bij diverse docenten en heeft zich ontwikkeld van autodidact tot beeldend kunstenaar.
Vanaf 2011 werkt Wilma beroepsmatig als beeldhouwer. Ze maakt zowel figuratieve als abstracte beelden. Ze gebruikt technieken als hakken en boetseren en combineert vaak bijzondere materialen in een beeld.
Haar beelden van hout met keramiek zijn aards en krachtig met een eigen vitaliteit en een vleugje mystiek. Wilma heeft een zwak voor stukken hout met een rare knobbel of een vergroeiing, ze geeft ze een 2e leven.
Haar bronzen paarden en stieren kenmerken zich meestal door het ontbreken van lichaamsdelen. Soms zijn het flarden paard of stierentors. Dat wat Wilma belangrijk vindt, laat ze zien. Eigenschappen als moed, kracht, trouw, elegantie, intelligentie worden juist versterkt.
Het thema vrijheid is een essentiële rode draad in haar werk.
Naast eigen werk maken, geeft Wilma cursussen keramiek en workshops alternatieve stooktechnieken, zoals saggar, raku en obvara. Dit doet ze in samenwerking met Jessica Lelieveld. Deze samenwerking behelst meer dan deze workshops. Zo zijn ze de initiatiefnemers van Kunstenaarscafé Norg. Daarnaast werken ze momenteel aan een groot buitenobject met als thema mycelium. Met de titel: ‘Wondergronds ‘ is er vanaf 21 juni 2024 een expositie met meerdere kunstenaars over het belang van mycelium. www.Project21Zes
Wilma is lid van het kunstenaarscollectief: NKK2020. Dit is een kleinschalig collectief en met z’n zessen presenteren ze zich bij MicksArt Gallery.
Op artistiek gebied ontwikkelde hij zich van zijn 18de tot zijn 30ste levensjaar als autodidact in pottenbakken. Daarna volgde een periode van 20 jaar waarin het creëren van kunst op grond van carrière en persoonlijke ontwikkeling op de achtergrond stond. Beroepsmatig heeft hij een oorsprong als all-round technisch vakman en docent. Tussen 2008 en 2012 volgde hij scholing bij diverse kunstenaars in Nederland en België). In Heerhugowaard leerde hij het vak van vermallen t.b.v. bronsgieten. In België, volgde hij een specialisatie opleiding glazuurtechniek. Met zijn ervaring als docent geeft hij graag kennis en ervaring door in cursussen in eigen atelier in Sittard, het Sittards Beeldhouw Atelier SBA.
Hij is lid van de Limburgse Kunstkring.
Dols maakt sterk figuratief georiënteerd werk, voornamelijk werk in brons, Italiaans marmer en albast. Regelmatig komen mythische elementen in zijn werk naar voren. Inspiratie haalt hij uit ‘het leven zelf’, uit de Griekse mythologie en vanzelfsprekend uit de schoonheid van het vrouwelijk lichaam. De persoonlijke groei die hij doormaakte aan de hand van zijn opleiding tot NLP-coach en begeleider van systemisch werk vindt zijn weerslag ik zijn werk.
Zijn werk kenmerkt zich als een dynamisch spel van beweging, balans en zwaartekracht, met een ‘barokke’ touch van eigentijdse vrouwelijke en mythische elementen. Het gehele proces van klei of boetseerwas tot brons voert hij in zijn eigen atelier uit. Alleen het bronsgietwerk wordt uitbesteed, afhankelijk van zijn wensen bij diverse bronsgieterijen in Nederland en Italië.
Wim Steins is een Nederlandse beeldhouwer geboren in 1953 in Kerkrade, Nederland. Hij studeerde van 1971 tot 1976 aan de Stadsacademie voor Toegepaste Kunsten in Maastricht. Wim woont en werkt in Nederland. Hij werkte van 1976 tot 1980 in verschillende ateliers in Duitsland en werkt nu bij de bronsgieterij Sijen in Nederland.
Het werk van Wim Steins verwijst vaak naar moderne beeldhouwkunst waarin menselijke waarden in vorm en beweging het debat voeden, zoals het werk van Rodin. De tegenstellingen statisch - dynamisch en abstract - figuratief intrigeren hem nog steeds. Maar vooral de monumentaliteit en dynamiek vormen de inspiratiebron voor zijn creatieve werk. De humor in zijn werken is te ontdekken door de oplettende kijker.
Wim Steins is loyaal aan zijn materiaal en thema's. Steins persoonlijkheid is onmiskenbaar in elk van zijn sculpturen. Het werk is eerlijk. Ontwikkeling en dynamiek zijn de centrale thema's van Steins werk. Elke sculptuur is een visuele explosie van dynamiek, vitaliteit en stilte. Creëren zit Wim in het bloed. Hij gelooft dat de essentie van zijn beroep is om zijn handen in dienst te stellen van zijn hoofd. Wim zegt dat mooie ideeën nutteloos zijn in deze business omdat het het eindproduct is dat telt. Wim heeft nooit de indruk gehad dat hij echt werkte. Dit ambacht is voor hem zoiets als ademen. Vaak probeert hij figuratie en abstractie samen te brengen in één sculptuur. Wim brengt spanning in de sculptuur door bepaalde lichaamsdelen te benadrukken of iets toe te voegen aan de compositie wat je niet verwacht.
Het waren jaren van verliefdheden, van trouwen met Hans de Keyzer in 1974. We kregen drie kinderen, Myrthe (1975), Niels (1978) en Wendy (1983) – ze zijn mijn mooiste baksels.
Ook ging ik zeefdrukken en maakte kennis met klei maar pas toen ik tegen mijn veertigste een oventje cadeau kreeg, ontstonden oeverloos veel beelden van keramiek. Binnen een jaar kreeg ik mijn eerste expositie in Zeist (1990).
In 1991 stierf Hans. Lichtvoetigheid is een overlevingsmechanisme. Mijn beelden bleven dansen, maar er ontstonden veel tweelingbeelden en vaak holtes die ook een vorm uitdrukken en eveneens getuigen van gemis. De onderwerpen komen uit mijn naaste omgeving.
Ik kreeg veel vaste galeries die mijn werk op kunstbeurzen gingen vertegenwoordigen. De beelden groeiden in grootte – er ontstonden tuinbeelden maar ook wand-objecten en recentelijk kleine porseleintjes.
Werken met klei heeft mijn leven verrijkt. Ik heb er bijzondere mensen door ontmoet en warme vriendschappen aan overgehouden, met mensen van alle pluimage gefeest en gegeten en geëxposeerd.
Alweer 26 jaar geleden heb ik Henk Jan ontmoet, die mijn beelden vervoert en meedenkt, zoals ik dat doe met zijn foto’s.
Welkom in mijn wereld!
Ik ben Dirk Fleischmann, ook wel bekend als niphisi, en ik ben erg blij dat ik aan deze tentoonstelling kan deelnemen.
Het begon allemaal acht jaar geleden... eerst met experimenteren en spelen met apps op de smartphone. Het vervormen, uitrekken en veranderen van de kleur van foto's met behulp van verschillende apps en hun filters... dat vond ik leuk.
Ondanks mijn voorliefde voor klassieke landschapsfotografie was ik gefascineerd door de visuele esthetiek van minimalistisch design.
Binnen korte tijd groeide het aantal volgers op Instagram en Facebook gestaag en bedraagt inmiddels 125.000. Berichten in tijdschriften, kleine tentoonstellingen, online interviews en gedrukte vragen namen plotseling toe. Naar aanleiding hiervan is onlangs mijn eerste website ontstaan.
Als eigenaar van een opticienswinkel heb ik nu een tweeledige aanpak en probeer ik mijn creativiteit en kunst te uiten als alternatief voor de traditionele werkroutine.
Veel plezier met het kijken naar mijn werken vol rust, sereniteit en emoties.
Mijn werken zijn te vinden op Instagram, Facebook en www.niphisi.com
© 2022 MicksArt Collectief. Powered by We’R Media